محمدمهدی ترحمی – کشته شدن شمر و عاقبت وی در کتاب‌های معتبر تاریخی، با اندک تفاوتی بیان شده که اجمالا به آن میپردازیم.
زمانی که عمر بن سعد، فرمانده لشکر کوفه در نامه‌ای برای حاکم کوفه نوشت که حسین بن علی ع پذیرفته است که برگردد یا با او بیعت کنند، عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه پذیرفت ولی وقتی شمر از این نامه مطلع شد، مانع شد و نظر وی را تغییر داد و گفت چنانچه حسین بن علی ع تسلیم نشود و برود، متعاقباً قدرتمند خواهد شد لذا حسین هرگز تسلیم نمی‌شود و جز جنگ راهی وجود ندارد. عبیدالله هم قانع شد و نظر شمر را پذیرفت و او را فرمانده سپاه با ۴۰۰۰ جنگجو کرد و وی را به طرف عمر بن سعد فرمانده کوفه در کربلا فرستاد، تا به امام حسین علیه السلام دو پیشنهاد دهد، یا تسلیم شود و یا به جنگ تن در دهد.
مختار ثقفی در سال ۶۶ هجری برای خونخواهی امام حسین علیه السلام قیام کرد، شمر بن ذی الجوشن، در رأس لیست سیاه مختار بود و باید دستگیر و به سزای عملش می رسید. وی پس از واقعه جنگ شورشیان کوفه با مختار، که فرماندهی چند گروه اوباش را به عهده داشت متواری شد و پس از فرار وی از کوفه، مختار غلامی داشت به نام زِربیّ که ظاهراً ایرانی و از طرفداران اهل‌بیت(ع) و شیعه و جوانی باهوش بود، مختار، زربیّ را همراه گروهی ده نفره مأمور پیدا کردن شمر نمود که بالاخره پس از تعقیب مستمر، زربی خود را به شمر رساند، لیکن شمر با زیرکی وی را به دنبال خود کشاند تا او از یارانش جدا شود. شمر، زمانی که زربی را تنها یافت طی ضربتی محکم پشتش را شکست و زربی به شهادت رسید. و بدین سان، شمر از مهلکه جان سالم بدر برد. خبر این ناکامی مأموریت زربی به مختار رسید که مختار با ناراحتی گفت: بیچاره زربی، اگر با من مشورت کرده بود، به وی توصیه می کردم تنها به دنبال «ابوالسابغه» (شمر) نرود. شمر بن ذی الجوشن نهایتأ به قریه کلتانیه گریخت تا اینکه سپاهیان مختار در آنجا، او را محاصره کردند. یاران شمر همگی پا به فرار گذاشتند و خود او با نیزه در مقابل سپاه مختار ایستاد تا اینکه از پای درآمد. در روایتِ دیگری؛ سردار ایرانی سپاه مختار به نام کیسان(ابوعمره)، شمر را دستگیر کرد و نزدِ مختار آورد. مختار ثقفی، سر او را از بدن جدا کرد و بدنش را درونِ دیگی پر از روغنِ جوشان انداخت. سپس، یارانِ مختار سرش را لگدکوب کردند و نزد محمد بن حنفیه فرستادند تا تسکینی بر وی باشد.
در مجموع چند روایت در خصوص چگونگی قتل شمربن ذی الجوشن وجود دارد از جمله اینکه عبدالرحمن بن ابى الکنود شمر را کشت و جسد او را برای سگ‌ها انداختند.
با توجه به آنچه بیان شد و دیگر روایات تاریخی؛ چنانچه جسدی از شمر باقی باشد در همان منطقه کلتانیه، یا در کوفه مدفون شده است.
انتهای پیام/
