مسعود امین ناجی – مادر یا پدری، بی‌رحمانه، صورت کودکی را آماج سیلی های محکم می‌کنند، بدن کودکی با ته سیگار سوزانده می شود، کودک دیگری مورد تجاوز جنسی قرار می گیرد و کودک دیگر هر روز باید ناسزاهای رکیک را بر روح و روان خود تحمل کند؛ دلایل زیادی برای این کودک آزاری ها بیان می شود از اعتیاد به مواد مخدر و محرک تا فقر فرهنگی و اقتصادی؛ در این میان اما نقش اختلالات روحی و روانی والدین یا مرتکبان به کودک آزاری به علت تجربه های تلخ گذشته شان، نادیده انگاشته شده است و کمتر به آن پرداخته می شود.
کودک آزاری یکی از اصلی ترین اقسام خشونت به شمار می رود و این پدیده در سال های اخیر مورد بحث بسیاری از صاحب نظران قرار گرفته است؛ این مفهوم که در حقیقت به بدرفتاری های فیزیکی – عاطفی، سوءاستفاده های جنسی، غفلت و بی‌توجهی، استثمار تجاری و سایر اشکال استثمار اشاره می کند، منجر به آسیب های احتمالی و واقعی به سلامت، بقا، رشد و کرامت کودک در زمینه روابط اجتماعی و بین فردی، اعتماد، مسئولیت و قدرت می شود.
براساس آمارهای جهانی از هر هزار کودک ۲۰ خردسال در معرض این خشونت قرار می گیرد؛ که این آمار در جامعه ایران به‌رغم افزایش ۲۰ درصدی در سال ۹۷ نسبت به سال ۹۶، همچنان نسبت به آمارهای جهانی کمتر است اما از آنجا که کودکان بی دفاع ترین اقشار جامعه در مقابل خشونت به شمار می روند، باید به این موضوع به طور جدی توجه کرد.
این آسیب که اقسام متعددی مانند آسیب های عاطفی، جسمی، جنسی و بی توجهی را در بر می گیرد، به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیل‌گران اجتماعی و روان‌شناختی به علت اختلالات روحی و روانی، تجربه های تلخ دوران کودکی و نوجوانی و همچنین اعتیاد به مواد مخدر والدین رخ می دهد.
امروزه در بسیاری از جوامع به منظور جلوگیری از کودک آزاری، قوانین متعددی تدوین شده است. به عنوان مثال در کشور آلمان کودک آزار به شرط داشتن حداقل ۲۵ سال سن با موافقت کمیسیون پزشکی با بهره گیری از دارو عقیم می شود؛ در برخی از کشورها مانند فرانسه، سوئد و اسپانیا نیز ضوابط مشابهی حاکم است. در ایالات متحده آمریکا هم کودک آزاری جرمی بسیار جدی تلقی می شود و مجرمان به احکام تعلیقی و گاه حبس ابد محکوم می شوند.
در ایران نیز طبق ماده ۱۱ لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان، قتل و ضرب و جرح عمدی کودک و نوجوان در صورت عدم قصاص موظف بر پرداخت دیه و بیش از دو سوم حداکثر مجازات مقرر قانونی است. سازمان اورژانس اجتماعی بهزیستی، صدای یارا (خط تلفنی انجمن حمایت از حقوق کودکان) و دادستانی استان‌ها نیز از مراکز مسئول در حمایت از کودکان به شمار می روند.
کودک‌آزاری؛ رتبه نخست خشونت های خانگی
اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در این باره می گوید: براساس آمارها کودک‌آزاری در رتبه نخست خشونت های خانگی قرار گرفته است؛ همچنین همسر آزاری، سالمند آزاری و معلول آزاری نیز به تربیت در رتبه های دوم، سوم و چهارم خشونت های خانگی دیده می شود.
به گفته کارشناسان اختلالات روانی و همچنین اعتیاد به مواد دخانی از اصلی ترین دلایل این خشونت به شمار می رود.و زنان و کودکان به علت ضعف جسمانی و همچنین وابستگی های اقتصادی مهم ترین گروه های در معرض خطر محسوب می شوند. کودک آزاری از نوع غفلت و بی توجهی، کودک آزاری جسمانی، روحی- روانی و عاطفی و همچنین خشونت های جنسی از عمده ترین اشکال این خشونت به شمار می روند.و توسعه و گسترش اورژانس اجتماعی بر اساس برنامه ششم توسعه کشور امکان شناسایی و کشف اقسام خشونت را بیش از پیش امکان پذیر کرده است اما به طور کل امکان مداخله تا به هنگام گزارش این پدیده وجود نخواهد داشت.
به عقیده اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی کشور مسئولیت پذیری شهروندان به منظور گزارش هر عملکرد مشکوک در محیط های آموزشی و خانوادگی نیز بسیار حائز اهمیت است.و بر اساس برخی از مطالعات، کودک آزاری نزدیک به ۹۰ درصد توسط والدین و اقوام و نزدیک به ۱۰ درصد از جانب بیگانگان رخ می دهد. به گفته وی همچنین این آسیب در پدران بیش از مادران و در والدین بیش از پدران و مادران ناتنی گزارش شده است.
کودک آزاری نیازمند تدوین قانون جامع
یک کارشناس ارشد مشاوره در این رابطه گفت اختلالات روحی و روانی یکی از اساسی ترین دلایل کودک آزاری به شمار می رود.
این روانشناس در این مورد گفت برخی والدین در دوران کودکی و نوجوانی مورد ظلم و ستم قرار می گیرند؛ تجارب تلخی را پشت سر می گذارند و بر این اساس خود نیز اقدام به کودک آزاری می کنند.
وی با اشاره به یکی از متجاوزان پایتخت در سال های دور (خفاش شب) عنوان کرد: این فرد که در شهرهای تهران، ورامین و اسلام شهر اقدام به تجاوز به زنان و کودکان می کرد؛ در دوران کودکی خود مورد تعرض قرار گرفته بود. به عبارت دیگر این متجاوز به منظور تخلیه روانی و کنترل هیجان به کودک آزاری و تجاوز زنان اقدام می کرد. بنابراین تجارب تلخ والدین در بروز کودک آزاری، نقشی حیاتی ایفا می کند. در زمینه خانواده و کودک قوانین جامعی تدوین نشده است؛ بر این اساس والدین به منظور فرزند آزاری مورد مجازات قرار نمی گیرند و این امر در درازمدت منجر به گسترش کودک آزاری است. بسیاری از سوء رفتارها مانند آزارهای جنسی، برای کودکان به جهت ناآگاهی، آزار قلمداد نمی شود و این مهم نیازمند آموزش است.
کودک آزاری برای والدین دارای اختلالات روانی موجب دستیابی به آرامش است؛ به عبارت دیگر این اقدام به طور موقت تنش و اضطراب را تسکین می دهد؛ اما تکرار آن در درازمدت سبب لذت می شود. بر این اساس بیمار با آزاررسانی به فرزندان آرام نمی شود و اقدام به کودک آزاری در سطح جامعه می کند؛ در این شرایط این آسیب به کل کشور تعمیم داده می شود. برای کاهش و رفع آسیب اجتماعی کودک آزاری، برخی از مهارت های زندگی مانند فرزندپروری باید آموزش داده شود و قوانین و ضوابط جامعی در این زمینه در کشور تدوین شود.
انتهای پیام/
