روز گذشته شاخص بورس تهران با افت قابل ملاحظه ۵۳ هزار واحدی، دوباره در کانال یک میلیون و ۶۰۰ هزار واحدی  قرار گرفت. این در حالی است که پس از اصلاح قابل توجه شاخص بورس از اواخر مرداد تا اوایل شهریورماه (از رقم دو میلیون و ۷۸ هزار واحد به یک میلیون و ۶۰۸ هزار واحد) برای چند روز روند صعودی بورس آغاز شده بود.
به عبارتی، هفته کاری جاری که بعد از تعطیلات و از روز دوشنبه آغاز شده بود نمایانگر اصلاح «مجدد» شاخص بورس بود؛ بر همین اساس، ریزش‌های اخیر بورس این سؤال را به‌وجود آورد که وضع بازار سرمایه چرا این‌گونه شده و تا کی دوام خواهد آورد؛ سؤالی که پاسخ آن را باید در اتفاقاتی که طی شش‌ماهه در بورس افتاد، جست‌وجو کنیم.
از ابتدای سال جاری تا اواخر مردادماه، یعنی در کمتر از پنج ماه شاخص بورس ناگهان از ۵۰۰ هزار واحد تا دو میلیون واحد افزایش یافت (یعنی چهار برابر شد) در شرایطی که اتمسفر اقتصاد ایران اصلا چنین چیزی را اقتضا نمی‌کرد، به‌عنوان نمونه، رشد اقتصادی کشور طبق آمارهای جدید مرکز آمار، در فصل بهار منفی ۳/۵ درصد بوده است!
از سوی دیگر، اگر معیار رشد بورس را هم نرخ تورم در نظر بگیریم، باز هم حدود ۳۰ درصد باید روی قیمت سهم‌ها اثر می‌گذاشت، نه ۳۰۰ درصد! با توجه به این رشد سرسام‌آور – که با حمایت و تلاش دولت رخ داده بود – می‌شد انتظار چنین روزهایی را داشت، چراکه چنین رشدی در قیمت سهم‌ها با هیچ منطقی جور در نمی‌آمد.

انتهای خبر/