سیدعمران طباطبایی – انضباط شخصی به توانایی فرد برای کنترل رفتار و اعمال خود برای رسیدن به هدف یا حفظ استاندارد رفتار معین باز می گردد. این توانایی آموزش دادن خود برای انجام کارهایی است که باید انجام و مقاومت در برابر چیزهایی که باید از آنها اجتناب شود. این شامل تعیین اهداف، متمرکز ماندن و فداکاری برای آن اهداف است. انضباط شخصی مستلزم تمرین و تلاش است اما می تواند به بهبود بهره وری، تصمیم گیری بهتر و موفقیت بیشتر در زندگی فردی و کاری منجر شود.
انضباط شخصی را می توان به عنوان توانایی کنار گذاشتن لذت های فوری برای اهداف بلند مدت رضایت مدار نیز تعریف کرد. نظم و انضباط بر اساس توانایی فرد برای ترک منطقی راحتی است. عادت این امر این است که بخواهیم برای بهتر شدن تغییر کنیم نه برای درد. چشم پوشی یا قربانی کردن لذت ها به صورت فوری نیازمند تفکر و نظم و انضباط متمرکز است. انضباط شخصی در مورد توانایی فرد برای کنترل خواسته ها و انگیزه های خود برای متمرکز نگه داشتن بر روی کارهایی است که برای رسیدن به موفقیت باید انجام شود. این در مورد برداشتن گام های کوچک و مداوم از اقدامات روزانه برای ایجاد مجموعه ای قوی از عادات منظم است که اهداف فرد را برآورده می کند.
فرد خود را برای پیروی از قواعد و استانداردهایی تربیت می کند که به تعیین، ادغام و هماهنگ کردن افکار و اعمال خود با کار انجام شده کمک می کند. اعمال کوچک یا بزرگ به فرد اجازه می دهد تا به اهداف بزرگتری دست یابد. مؤلفه کلیدی نظم و انضباط، تنها به ویژگی پشتکار یا استقامت فرد بستگی دارد. انتخاب های روزانه انباشته می شوند تا با وجود موانع، تغییراتی را که فرد بیش از همه می خواهد، ایجاد کند. انضباط شخصی، عزم راسخ و پشتکاری شبیه به سخاوت است.
انضباط شخصی ممکن است از به تعویق انداختن کار جلوگیری کند که به خواستن فرد بستگی دارد. مردم از کارهایی که انجام نداده اند در مقایسه با کارهایی که انجام داده اند پشیمان می شوند. وقتی کسی کاری را به تعویق می اندازد، وقت خود را صرف کارهایی می کند که از رسیدن به اهداف جلوگیری می کند. اهمال کاری، همیشه ناشی از تنبلی یا عدم آرامش نیست و می تواند به دلیل شکست یا ناتوانی در یادگیری و تعلل در آن باشد.
لذا از تعلل در کارها اجتناب کرده و فی الواقع کار امروز را به فردا منتقل نکنیم. کار امروز به صورت موفقیت آمیز باید در امروز انجام گیرد.
انتهای پیام/
