سیدعمران طباطبایی – در اقتصاد کلان، حساب مالی جزئی از تراز پرداخت های یک کشور است که مطالبات یا بدهی ها نسبت به افراد غیر مقیم، به ویژه در مورد دارایی های مالی را پوشش می دهد. اجزای حساب مالی شامل سرمایه گذاری مستقیم، سرمایه گذاری و دارایی های ذخیره به تفکیک بخش می باشد.
وقتی در تراز پرداخت های یک کشور ثبت می شود، مطالبات غیر مقیم ها نسبت به دارایی های مالی ساکنان بدهی است، در حالی که ادعاهایی که ساکنان علیه افراد غیر مقیم دارند، دارایی هستند.
حساب مالی جزئی از تراز پرداخت های یک کشور است که مطالبات یا بدهی ها نسبت به افراد غیر مقیم در مورد دارایی های مالی را پوشش می دهد.
حساب مالی شامل دارایی های مالی مانند طلا، ارز، مشتقات، حق برداشت ویژه، سهام و اوراق قرضه می باشد. درک حساب های مالی برای بهبود عملکرد یک کشور بسیار مهم است.
حساب مالی یک مکانیسم ردیابی برای تغییر در مالکیت دارایی های بین المللی بوده و از دو حساب فرعی تشکیل می شود. حساب فرعی اول شامل مالکیت داخلی دارایی های خارجی مانند سپرده های بانکی خارجی و اوراق بهادار در شرکت های خارجی است.
حساب فرعی دوم شامل مالکیت خارجی دارایی های داخلی مانند خرید اوراق قرضه دولتی توسط نهادهای خارجی یا وام های ارائه شده به بانک های داخلی توسط موسسات خارجی است.
برای مقایسه نحوه افزایش یا کاهش حساب مالی، باید دولتها عملکرد شفافی ارائه دهند. اگر افزایشی در دارایی های خارجی متعلق به کشوری در خارج از آن کشور وجود داشته باشد، این یک خروج مالی است و حساب مالی آن کشور را کاهش داده و با مقدار منفی نشان داده می شود.
بر عکس، اگر کاهشی در دارایی های خارجی متعلق به کشوری در خارج از کشور وجود داشته باشد، این یک جریان مالی محسوب شده و حساب مالی را افزایش می دهد و به عنوان یک مقدار مثبت نشان داده می شود.
اگر افزایشی در دارایی های خارجی یک کشور وجود داشته باشد، این یک جریان مالی است و حساب مالی آن کشور را افزایش و ارزش مثبتی را نشان می دهد.
بر عکس، اگر کاهشی در دارایی های خارجی یک کشور رخ دهد، این یک خروج مالی است و حساب مالی آن کشور را کاهش می دهد و ارزش منفی را برایش ثیت می کند.
حساب سرمایه در مقابل حساب جاری قابل اهمیت است. حساب مالی با حساب سرمایه تفاوت دارد زیرا حساب سرمایه نقل و انتقال دارایی های سرمایه ای را ثبت می کند. معاملات در حساب سرمایه هیچ تأثیری بر سطح تولید، نرخ پس انداز یا درآمد کلی کشور ندارد.
حساب جاری منعکس کننده تراز تجاری جاری کشور، همراه با درآمد خالص و پرداخت های مستقیم است و میزان واردات و صادرات کالا و خدمات را اندازه گیری می کند. هنگامی که این سه حساب با حساب های مالی و سرمایه ترکیب می شوند، تراز پرداخت های یک کشور را تشکیل می دهند.
حساب مالی شامل دارایی های مالی بوده و در طی یک معامله پیچیده، یک کشور ممکن است بخشی از یک معامله را در حساب سرمایه خود و بخشی دیگر را در حساب جاری خود ثبت کند.
علاوه بر این، از آنجا که ورودی های حساب مالی، ورودی های خالصی هستند که اعتبارات را با بدهی ها جبران می کنند، ممکن است در تراز پرداخت های یک کشور ظاهر نشوند، حتی اگر تراکنش هایی بین ساکنان و افراد غیر مقیم انجام شود.
سهولت دسترسی به سرمایه یک کشور بخشی از یک حرکت گسترده تر به سمت آزاد سازی اقتصادی در نظر گرفته می شود و یک حساب مالی آزادتر، کشور را به روی بازارهای سرمایه باز می کند.
با این حال، کاهش محدودیت ها در حساب مالی خطراتی دارد. هر چه اقتصاد یک کشور بیشتر با سایر اقتصادهای جهان ادغام شود، احتمال اینکه مشکلات اقتصادی خارج از کشور بر وضعیت داخلی تأثیر بگذارد بیشتر می شود. این نتیجه بالقوه با مزایای بالقوه سنجیده می شود و این یعنی هزینه های تامین مالی کمتر، دسترسی به بازارهای سرمایه جهانی و افزایش کارایی.
انتهای پیام/
