سیدعمران طباطبایی – در حقیقت قبل از آنکه به حساب انسان رسیدگی کنند خود انسان صحیفۀ اعمال خود را بررسی مینماید.

دستور محاسبه در دنیا برای این است که اگر عمل نیک انجام داده ایم از خدا توفیق افزایش آن را خواسته و اگر عمل زشت انجام دادیم توبه و استغفار کرده تا در همین دنیا پاک شده و در قیامت یک حساب از ما کم ‌و تخفیف بگیریم در غیر این‌ صورت اگر به حساب قیامت برسیم ولو اینکه در قیامت هم خدا ببخشد، همین حساب پس دادن بسیار دشوار است.
خداوند ابزار را در اختیار بنده‏ اش گذاشته امّا این بنده است که با سوء اختیارش مسیر را عوض و به خود بد می‏ کند لذا روز قیامت همه‏ محکوم و محکومیّت کاملاً منطقی است و هیچ رقم جوابی برای آن نداریم.

دنیا سرای عمل و کوشش است و نه جایگاه حساب و آخرت جایگاه حساب است نه وقت عمل و کوشش.

ولی در عین حال پیرامون حساب، در آیات قرآن و روایات اسلامی یک سری عناوین مورد توجه قرار گرفته که بررسی آن‌ ها گذشته بر این که به بالا رفتن سطح آگاهی ما نسبت به معارف دینی کمک می‌ نماید، پاسخ گوی برخی از سؤالات در مورد مساله ی حساب هم می ‌باشد.
بنابراین در واقعیت حساب و حساب گری به گونه ‌ای که در میان بشر متداول و رائج است نوعی جهل و نا آگاهی نهفته است و با توجه به این که وجود آفریدگار از هر نوع جهل و نا آگاهی منزه است دیگر چه نیازی به محاسبه و بررسی اعمال بشر دارد.

خداوند پاک و منزه می‌ تواند بر اساس علم واقع نمای خود، کیفر و پاداش بشر را بر پایه حکمت و عدل خود معین نماید در این صورت برپا نمودن محکمه حساب و سئوال و پرسش لغو خواهد بود و در نتیجه با اصل حکمت الهی سازگار نیست.

مقصود از برپا نمودن محکمه حساب در قیامت این نیست که خداوند با طراحی رشته سئوالات از بندگان خود، وضعیت آنان را از نظر کار‌های خوب و بد و استحقاق پاداش و کیفر به دست آورد زیرا همان گونه که اشاره شد، خداوند از همه چیز آگاه است و از این نظر هیچ گونه نیازی به تشکیل محکمه حساب در کار نیست.

بلکه مقصود از محاسبه و بررسی اعمال بندگان چیز دیگری است و آن این که عدل وجود و حکمت الهی برای همگان کاملاً روشن و حتی آنان که در دنیا در این مورد شک و تردید داشته و یا آن را جدی و مهم تلقی نمی ‌کرده ‌اند، آشکارا عدل و رحمت الهی را مشاهده نموده و دیگر جای هیچ گونه اعتذار و اعتراضی برای کسی باقی نمی ماند.
پروردگار عهده دار رسالت و ابلاغ احکام الهی به مردم و رسیدگی به حساب آنان است. رجوع آنان به سوی خداوند و سپس حساب آنان یک حقیقت محض است.

روز قیامت، در هر عذری، به روی هر بنده‏ ای بسته است. مراقب اعمال و رفتار خود باشیم. دنیا دار مکافات است و در آخرت باید جوابگو باشیم.

انتهای پیام/