سیدعمران طباطبایی- پژوهش ها باید با هدف توسعه فهم انتقادی از فضای عمومی همراه با دانش طراحی شهری به کمک تطبیق ترکیبی و نظری تولید اجتماعی و مصرف فرهنگی فضا صورت پذیرد. یافته های دانشمندان نشان می دهد میان ادبیات تولید اجتماعی فضا، مصرف فرهنگی فضا و مطالعات انتقادی طراحی شهری رابطه مستقیمی وجود دارد. عرصه زندگی روزمره، مفاهیم مصرف فرهنگی و تولید اجتماعی فضا را بهبود داده است. عرصه ای که بخش نمایانی از آن در فضاهای عمومی به عنوان طراحی و تبلور دائمی تولید و مصرف در نظر گرفته می شود.
فضا قبل از اینکه با طراحی تعریف شود با ارتباط تعریف می شود. این ارتباط به مکان معنا داده و منجر به واقعه می شود و واقعه، خیابان را شکل می دهد. در واقع فضای شهری فضای ارتباطی است.
فضای باز عمومی برای در نظر گرفتن در ضوابط و معیارهای طراحی شهری ضرورت و اهمیت داشته که پرداختن به فضاهای مناسب را برای بشر با هر سن و سالی میسر می نماید.
فضای ژرف و برجسته یک رویداد مهم بوده که شهرها را نه تنها به عنوان یکی از گرانیگاه های حافظه تاریخی جهان، که به مثابه نمادی از حافظه فرهنگی و تمدنی کل بشریت معرفی نموده که به اذعان محققان میراث فرهنگی و شمول آن، تنها امید بشریت به حفظ دستاوردهای تمدنی و هویت انسانی است. میراث ناملموس یکی از اصلی ترین دلایل برای گفتگوی بین جوامع با فرهنگ های مختلف با هم است.
اصطلاح محیط انسان ساخت، محیط ساخته شده مطابق با شرایط ساخت بشر است. در معماری، شهرسازی بر اساس نیاز بهداشت عمومی، جامعه شناسی، انسان شناسی و غیره منظور می گردد. جنبه های مختلف محیطی، تاثیر گذار در حوزه زیست محیطی می باشد.
ریخت شناسی شهرها یک پهنه مبنا در روند تکوین فُرم محیط انسانی بوده چرا که ترسیم شاخص های محیطی انسان و تأثیرات آن بر آلودگی هوا را مورد اهمیت قرار می دهد. تبیین بین محیط شهری، تعاملات اجتماعی و افسردگی را یادآور می نماید که باید مورد مطالعه قرار گیرد.
انتهای پیام/
