سیدعمران طباطبایی- والدین و فرزندان حقوق و مسئولیت های متقابلی دارند و هر یک باید به وظایف خود عمل کنند. تربیت صحیح فرزندان با رعایت عدالت و دوری از تنبیه بدنی، از جمله وظایف والدین است. تمامی ادیان آسمانی به خانواده و حقوق اعضای آن اهمیت ویژه ای می دهند و به احترام به والدین و فرزندان تأکید شده است. تربیت فرزند صالح به سعادت والدین و فرزندان منجر می شود. رعایت عدالت در محبت و تربیت و پرهیز از تنبیه بدنی به فرزندان می تواند به ایجاد آینده ای سالم و با نشاط برای آنان کمک کند.
فرزند به عنوان امانتی نزد والدین شناخته می شود و بر رعایت حقوق او تأکید شده است. حق حیات، حق تربیت، حق آموزش، حق نفقه و تأمین زندگی، و پشتیبانی مالی از جمله این حقوق است.
والدین موظف به نام‌گذاری مناسب و تأمین نیازهای جسمی و روحی فرزند هستند. تربیت فرزند به عنوان یکی از حقوق اساسی او شناخته می شود و والدین باید به آموزش دینی و مهارت های اجتماعی او توجه کنند. رعایت عدالت در برخورد با فرزندان و پرهیز از ضرر رساندن به آن ها از دیگر نکات مهم است.
تأمین هزینه های زندگی فرزند تا رسیدن به سن استقلال مالی بر عهده پدر است و فرزندان حق ارث از والدین خود دارند. آموزش ادیان آسمانی به فرزندان یکی از حقوق مهمی است که بر عهده والدین می باشد و والدین باید بدون هیچ بهانه ای از آن غفلت نکنند. این آموزش نه تنها در دنیا موجب سعادت فرزندان و سرفرازی والدین می شود، بلکه در آخرت نیز پاداش های فراوانی به همراه دارد.
این آموزش باید به صورت تشویق و بدون اجبار انجام شود زیرا اجبار در هیچ موضوعی جایی ندارد. والدین می توانند با ایجاد فضایی مناسب در خانه، فرزندان را به یادگیری علوم مختلف علاقه مند کنند.
والدین به عنوان مسئولان اصلی سلامت و رشد جسمی و روحی فرزندان می باشند. در اهمیت تربیت دینی و اخلاقی فرزندان، والدین باید در ایجاد فضایی سالم و محبت آمیز در خانواده کوشا باشند.
تربیت فرزندان باید بر اساس محبت و احترام به شخصیت آن ها باشد و والدین باید خود الگوی مناسبی برای فرزندان باشند. ایجاد ارتباط عاطفی و صمیمی با فرزندان و توجه به احساسات آن ها از ضروریات است. والدین باید از زیاده روی در محبت پرهیز کنند تا استقلال و شخصیت فرزندان حفظ شود.
والدین مسئولیت دارند تا زمینه های آموزش و سواد آموزی فرزندان را فراهم کنند. والدین باید شرایط مناسب برای ازدواج فرزندان را فراهم کنند تا از انحرافات اجتماعی جلوگیری شود. تأمین نیازهای عاطفی و محبت به فرزندان باعث احساس امنیت و اعتماد به نفس آنها می گردد.
انتهای پیام/
