سیدعمران طباطبایی – غرور کاذب به عنوان یک احساس منفی و ناکارآمد شناخته می شود که می تواند منجر به خشم، احساس گناه و تحقیر شود. این نوع غرور معمولاً با خود شیفتگی و ناتوانی در شکل گیری هویت سالم همراه است.
تحقیقات اندیشمندان نشان می دهد که غرور کاذب می تواند به عنوان یک مکانیسم دفاعی برای بقا عمل کند اما در عین حال می تواند به آسیب های شخصیتی منجر شود. بررسی ریشه های بیولوژیکی و تکاملی غرور و تأثیرات آن بر روابط اجتماعی عمق فاجعه را دو چندان نموده است. باید برای جلوگیری از رشد غرور کاذب و پرورش غرور سالم همگان تلاش نمایند.
غرور کاذب به معنای خود برتر بینی و نادیده گرفتن ارزش های دیگران است که می تواند به رفتارهای گستاخانه و دوری از دوستان منجر شود. این نوع غرور معمولاً ناشی از جهالت، وسوسه های شیطانی، خشم و دنیا طلبی است. برای درمان غرور کاذب، پذیرش رفتار نادرست، تلاش برای تغییر آن، یادگیری بخشش و صبر در تعاملات با دیگران بسیار ضروری است. آگاهی از خود و درک واقعی توانایی ها می تواند به کاهش این نوع غرور کمک کند.
در واقع غرور کاذب به حالتی اشاره دارد که فرد با وجود نداشتن توانایی، به طور غیر منصفانه ای خود را برتر از دیگران می داند. این نوع غرور قطعاً منجر به رفتارهای خود خواهانه و نادیده گرفتن ارزش های دیگران می شود و عواقب منفی مانند عصبانیت و احساس گناه را به همراه دارد.
غرور خود خواهانه، غرور القا شده توسط جامعه می باشد. غرور کاذب ناشی از ترس و نا امنی است و می توان با آگاهی و تغییر افکار، به بهبود رفتارهای خود پرداخت.
این غرور منجر به انزوا و از دست دادن روابط اجتماعی می شود و عوارضی مانند مشکلات در روابط، شغل و سلامت روان به همراه دارد. برای جلوگیری از غرور کاذب، پذیرش این مشکل، تلاش برای حل آن، بخشش دیگران و افزایش اعتماد به نفس لازم است.
این غرور سبب بروز رفتارهای گستاخانه می شود که می تواند به آسیب به روابط اجتماعی منجر و عزت نفس پایین و تروماهای روانی ایجاد می نماید. برای غلبه بر غرور کاذب، افراد باید رفتار خود را بپذیرند، ریشه های آن را شناسایی کنند، یادگیری بخشش را تمرین کنند، اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و صبر را در خود پرورش دهند. غرور منجر به تکبر و عدم تواضع می شود.
انتهای پیام/
