سیدعمران طباطبایی – احساس تنهایی حالتی است که ما به ارتباط اجتماعی نیاز داریم اما امکان برقراری ارتباط وجود ندارد. اگر وضعیت روحی ما نیاز به درمان دارد، می‌توانیم از متخصص روانشناسی یا روانپزشک کمک بگیریم. برای غلبه بر احساس تنهایی، روابط اجتماعی خود را تقویت کنیم، با دوستان جدید آشنا شویم و در فعالیت های گروهی جمعی مانند ورزش و هنر شرکت کنیم. عدم علاقه مندی به برقراری ارتباط با دیگران می تواند یکی از علل احساس تنهایی در رابطه باشد. تست های مختلفی برای تشخیص احساس تنهایی در روانشناسی وجود دارند که با پاسخ دادن به آن ها می توان میزان انزوا طلبی و حس تنهایی را تعیین کرد. درمان احساس تنهایی به علت و شدت این معضل و وضعیت فرد بستگی دارد.
این احساس ممکن است به دلایل مختلفی از جمله عوامل اجتماعی، روابط نامناسب، از دست دادن عزیزان، تغییرات در زندگی و حتی مشکلات روحی و روانی بوجود بیاید.
برای پیشگیری از تنهایی، ارتباط با دیگران و برقراری روابط اجتماعی قوی بسیار مهم است که از طریق خانواده، دوستان، همکاران یا جوامع آنلاین انجام می شود.
همه ما در طول زندگی خود ممکن است احساس تنهایی کرده باشیم و این امریست کاملاً طبیعی. ولی گاهی اوقات ممکن است این احساس تنهایی کردن ادامه دار باشد و زندگی روزمره را دچار اختلال کند.
احساس تنهایی کردن برای هر کسی معنی به خصوصی ممکن است داشته باشد. نداشتن انگیزه برای انجام کارهای روزمره ممکن است در بعضی از افراد که تصمیم به ورزش کردن، رژیم گرفتن، مطالعه و… گرفته اند در حد یک تصمیم باقی بماند و هیچ وقت عملی نشود. تن به روابط بی هدف دادن این افراد صرفاً برای دوری از احساس تنهایی ممکن است فرد را وارد روابط بی اساس کند که منجر به تلف کردن وقت می گردد.
پس از مدتی این درون گرا بودن و ساکت و آرام ماندن در جمع دوستان می تواند برای افراد کمی آزار دهنده شود و احساس تنهایی کند. به دلایل بسیار زیادی ممکن است افراد احساس تنهایی مزمن کنند. اگر حس می کنیم که با احساس تنهایی درگیر هستیم، حتماً با متخصص روانپزشک مشورت کنیم.
به همان اندازه که تنهایی بر سلامت روحی اثر می گذارد، بر جسم هم تأثیر دارد. تنها شدن باعث می شود عملکرد مغز انسان دچار اختلال شود و فکر فرد تنها، دائم درگیر باشد که این امر امکان وقوع سکته های مغزی در افراد تنها را بیشتر می کند. تأثیر تنهایی بر سیستم ایمنی بدن به گونه ای است که تعداد گلبول های سفید خون را کاهش می دهد. احساس تنهایی باعث می شود که هورمون های استرس بیشتر در سطح بدن انسان ترشح شوند. هم چنین چون گاهاً علت نگرانی های ایجاد شدن در اثر تنهایی نامشخص است، فرد در طولانی مدت دچار اضطراب می شود.
تنهایی، یک حالت ذهنی و روحی است که در هر فردی متفاوت است و می تواند تأثیرات مختلفی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد.
روانشناسان، تنها ماندن و سپری کردن اوقات زندگی به تنهایی را زنگ خطری می دانند که می تواند آسیب های روانی متعددی برای فرد داشته باشد. در تمامی جوامع، افراد زیادی شب و روز خود را با تنهایی سپری می کنند و موضوع این است که خیلی ها نمی دانند چطور باید از آن خلاص شوند و آن را تحمل کنند. تنهایی می تواند تأثیرات مختلفی بر سلامت جسمی و روانی افراد داشته باشد.
افزایش استرس ناشی از تنهایی می تواند منجر به افزایش سطح هورمون استرس شود که می تواند تأثیرات منفی بر سلامت جسم و روان داشته باشد. احساس تنهایی دلایل متعددی دارد که می تواند بر اساس شرایط فردی و اجتماعی متفاوت باشد.
تغییرات مهم در زندگی مثل مهاجرت به شهر یا کشور جدید، شروع یک شغل جدید، ازدواج، طلاق و خیلی از تغییرات دیگر می تواند احساس تنهایی را افزایش دهد. فقدان یا مرگ عزیز، از دست دادن یک دوست نزدیک یا عضو خانواده می تواند باعث شود فرد احساس کند که بخشی از خود را از دست داده و تنهایی را تجربه کند. کاهش فرصت های اجتماعی و شرایطی مثل بازنشستگی، بیماری های مزمن یا معلولیت می تواند منجر به کاهش فرصت های اجتماعی و افزایش تنهایی و انزوای فرد شود.
یک فرد می تواند دوستان بسیاری داشته باشد اما در نهایت احساس تنهایی کند. قرار گرفتن در یک موقعیت جدید می تواند برای همه سخت باشد اما در بیشتر مواقع با سازگار شدن با محیط و یا شرایط جدید احساس تنهایی از بین می رود.
صحبت و درد و دل درباره احساس تنهایی همیشه کار آسانی نیست و اگر در برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشتیم این قضیه می تواند حتی سخت تر نیز شود. احساس تنهایی مزمن می تواند یکی از علائم بیماری های جسمی و روانی باشد.
گرچه ممکن است تنهایی یک بیماری روانی قابل تشخیص نباشد اما می توان برای درمان و کاهش علائم آن اقداماتی را انجام داد. احساس اعتماد به نفس و عزت نفس پایین یا اضطراب اجتماعی مانع ایجاد ارتباط با دیگران می شود.
کارها و فعالیت هایی مانند رقصیدن، ورزش، داوطلب شدن برای انجام کاری، سفر رفتن و ثبت نام در کلاس های آموزشی همگی می توانند در ایجاد ارتباط موثر با دیگران و داشتن یک فعالیت سرگرم کننده که از تنهایی جلوگیری می کنند کمک کننده باشند.
تنهایی همه افراد را ممکن است تحت تأثیر قرار دهد. اگرچه سطوح بالای هورمون های استرس احتمالاً بروز زوال عقل را تسهیل می کند اما این احتمال هم وجود دارد افرادی که احساس تنهایی می کنند، شانس ورزش ذهنی را که تعاملات اجتماعی را فراهم می کند، از دست بدهند و همان طور که یک ماهیچه برای تناسب اندام به ورزش نیاز دارد، مغز نیز به ورزش نیاز دارد.
جوانانی که احساس تنهایی می کنند، ارتباط عصبی بالایی بین شبکه پیش فرض و سایر شبکه های مرتبط با بینایی، توجه و کنترل اجرایی وجود دارد که احتمالا به این دلیل است که در حالت آماده باش برای دریافت نشانه های اجتماعی است.
احساس تنهایی اگر وخیم شود می تواند منجر به افسردگی شود. تنهایی، یک حالت روانی است که فرد خودش می داند کمیت و کیفیت روابط اجتماعی اش مشکل دارد و شامل مواردی می شود که شخص دارای میزانی از روابط اجتماعی است اما این میزان خواسته او را برآورده نمی کند.
افسردگی ممکن است روی تمام بدن تاثیر بگذارد و باعث ابتلا یا بدتر شدن بیماری های دیگر شود. انزوای اجتماعی با خود چیزهای منفی زیادی به همراه می آورد اما یکی از جنبه های مثبت آن میزان زمانی است که هر کس می تواند به خود اختصاص دهد.
انتهای پیام/
