سیدعمران طباطبایی – پراکندگی مرزها برای همگان مشخص نیست ولی آرزو، عشق و فداکاری سربازان همیشه نادیده گرفته می شود چرا که کوشیده اند مفهوم یک کشور را زنده نگه دارند و برای زنده کردن استقلال سرزمین آبا و اجدادی خود از جان مایه بگذارند.
مرز و خاک یک کشور برای ملت آن کشور مهم بوده بنابراین برای ماندن در آن، باید جان داد. احترام گذاشتن به مرزها و حدود کشورها لازمه پذیرفتن مبحث انسانیت بوده و در تمامی کتب آسمانی به آن سفارش گردیده است.
متاسفانه سازمان ملل به نقش خود بسیار ظعیف عمل می کند و نتیجه آن این است که در اقصی نقاط جهان کشورهای قوی به دنبال تجاوز به کشورهای ظعیف هستند.
کشورها بر اساس غریضه ذاتی خود هر تهدیدی علیه تمامیت ارضی شان حس کنند یا ترسیم دوباره مرزها، چه در شمال باشد، چه در جنوب، چه در شرق و چه در غرب، کاملاً آن را غیر قابل قبول دانسته و با آن شدیداً برخورد می کنند.
همه کشورها باید بر اهمیت بازماندن مسیرهای مواصلاتی تأکید کنند و از دخالت در کشورها اجتناب کنند. همه کشورها باید همواره علاقمند به تقویت مراودات با دیگر کشورها باشند، آنها باید با موانع و آسیب های روابط برخورد کنند و چالش های احتمالی را تحت نظارت و مدیریت قرار دهند تا سایرین نتوانند از اتفاقات سوء استفاده کنند.
متاسفانه بعضی از کشورهای سلطه گر در صدد ترسیم دوباره مرزها در جهان هستند که این موضوع با چارچوب حقوق بشر هم خوانی ندارد و سبب درگیری و جنگ و خونریزی می شود.
صلح، امنیت و ثبات در جهان تنها یک اولویت نیست بلکه یکی از استوانه های امنیت ملی کشورهاست. تمامیت ارضی کشورها باید از سوی بقیه کشورها مورد احترام و پذیرش قرار گیرد. تشخیص بی احترامی به حد و مرزها گاهی سخت بوده و شاید ستمگران بعدها متوجه آن شوند.
انتهای پیام/
