سیدعمران طباطبایی- در تعریف تجربه می توان گفت، تجربه تاثیر متقابل فرد و محیط است که این تاثیر متقابل در فرد موجب یادگیری و بروز عکس العمل در مواجهه مجدد با رخدادهای محیطی می شود. در علم سازمان و مدیریت، تجربه، توصیفی از یک موقعیت واقعی شامل یک تصمیم و آثار آن در مواجهه با یک مساله، فرصت و یا یک موضوع خاص می باشد. هیچگونه تعارض و تضادی میان علم و تجربه در یک سازمان نباید بروز نماید مگر اینکه تجربه جدیدی منجر به تکمیل، اصلاح و یا رد یک پدیده علمی بر اساس معیارهای علم پذیری باشد. بهترین شیوه مدیریت تعارضات، شناخت ریشه تعارض و حل آن با ایجاد تعامل سازنده خواهد بود.
تجربه در یادگیری اهمیت دارد. تجربه به دو دسته موفق و ناموفق تقسیم شده و به افزایش قدرت یادگیری کمک می کند. تغییر عادات فکری، احساسی و رفتاری افراد برای دستیابی به آرزوهایشان باید متمرکز باشد تا به موفقیت منجر گردد.
تمامی اهل کتاب، جملگی، تجربه را معتبر و مفید یقین دانسته اند البته اعتبار تجربه به کثرت مشاهدات نیست بلکه حاصل اقتران و انضمام مشاهدات است که حاکی از قانون علیت است زیرا اگر چه مشاهدات به طور مکرر انجام می شود اما احتمال اتفاق یا تصادف در مورد آن ها همواره وجود دارد. تجربه به سبب اقتران با قیاس خفی افاده علم می کند اما این علم، علم کلی و قیاسی مطلق نیست بلکه کلیت مشروط است.
در طبیعت آنچه که به طور مکرر و محسوس واقع می شود، از این حیث تکرار می پذیرد و مستلزم امری دایمی است مگر آن که مانعی بر سر آن پدید آید.
بدین معنی که با ادراک حسی توالی دو امر، بتوان نتیجه گرفت که میان آن دو رابطه ای دایمی یا حداکثری وجود دارد و آن رابطه اتفاقی نیست و سببی حقیقی دارد. قید دیگر در کلیت حکم تجربه و یقینی بودن آن این است که اگر امور تجربه شده مقترن با هیئتی خاص باشند از قبیل وقوع در زمان یا مکانی معیّن یا بر وجهی معیّن یا همراه با شیئی خاص و غیره، حکم کلی نیز باید مقید به آن قیود و شرایط و احوال باشد. اگر در مواردی شرایط مذکور در تجربه نباشد ولی در عین حال مفید یقین، کلی و ضروری شود، یقین حاصل در این موارد، ناشی از خود تجربه نیست بلکه از علتی غیر از تجربه که از اوّلیات است، حاصل شده و تأثیر تجربه در آن صرفاً به نحو اعداد بوده است و تعیین مصادیق اینگونه امور هم باید در علومی غیر از منطق صورت گیرد.
دانش خوب باید در آن تجربیات، نظرات و آراء افراد مختلف درباره موضوعات مختلف قرار داشته باشد. تجربه به عنوان یک مفهوم گسترده از تمامی دانسته ها و مهارت ها و تجارب افراد در طول زمانهای مختلف تعریف می شود. تجربه مهم و ارزشمند است و می تواند به ما در یادگیری و پیشرفت کمک کند.
تجربه گرایی یکی از گرایش های اصلی در معرفت شناسی و نقطهٔ مقابل خرد گرایی است. دیدگاه همه معرفت های بشری مستقیم یا غیر مستقیم برآمده از تجربه است. تجربه گرایی که یکی از زیر مجموعه های مبنا گرایی است که تنها تجربه را به عنوان چنین منبعی بی نیاز توجیه می کند. تقلیل گرایی یکی از ویژگی های تجربه گرایی است. یک مفهوم اصلی در علم و روش تحقیقات علمی این است که نتیجه گیری باید مبتنی بر تجربیات دست اول حواس انسان باشد. تجربه گرایی همسو با عقل گرایی است.
انتهای پیام/
