سیدعمران طباطبایی – حسادت یک احساس هیجانی منفی است که در فرد نسبت به دیگران بروز می‌کند که ناشی از امتیازات و برتری‌هایی که دیگران دارند بوده و متاسفانه خود فرد هم احساس ناتوانی می‌کند. این احساس آزار دهنده برای فرد حسود است و می تواند منجر به رفتارهای نفرت انگیز و کینه ای نسبت به شخص مقابل شود. حسادت اغلب از کودکی شکل می‌گیرد و نیاز به کنترل و درمان دارد. رفع حسادت می‌تواند به کاهش این احساس منفی کمک کند و ریشه‌ی حسادت را در ذهن فرد خاموش کند.

پدران و مادرانی که درگیر رقابت‌های ناسالم و پنهان با دیگران هستند، بهترین معلمان حسادت برای فرزندان خود به حساب می‌آیند. اگر آنها فرزندان خود را با بستگان مقایسه کنند و از تقویت استعدادها به جای توجه به ضعف‌ها صرف نظر کنند، احساس حسادت در کودکان شکل می‌گیرد. عدم توجه به تفاوت‌های فردی، مقایسه‌های نابجا و ارزیابی غیر واقعی از دیگران می‌تواند به احساس حسادت در افراد منجر شود. تقویت عزت نفس و مناعت طبع، می‌تواند به کم کردن احساس حسادت کمک کند. در زندگی فرد حسود، آرامش سلب می شود.

حسادت نه تنها انگیزه و انرژی فرد را کاهش می‌دهد بلکه احساسات منفی نظیر ناتوانی و شکست را درون او ایجاد می‌کند. این احساسات منجر به رفتارهای پرخاشگرانه و تحقیر آمیز می‌شوند که به نتیجه‌ی منفی در روابط اجتماعی و روحیه فرد منجر می‌شوند. حسادت، از منظر معنوی، غیر قابل قبول است و در تمامی ادیان مختلف از آن دوری شده است. حسادت به عنوان ارتکاب رنجش از داشته‌های دیگران و تلاش برای نابودی نعمت‌هایی که دیگران به خواست خدا به دست آورده‌اند تعریف می‌شود. فرد باید به هر گونه حسادت بی‌ توجهی نشان دهد. فرد به حسادت تحریک نگشته و به جای بدگویی، اقدام به تحسین و تمجید دیگران کند. حسادت آرامش روان فرد را به خطر اندازد.

حسادت یکی از انفعال‌های روانی بوده و انفعال حسادت به تمنای سلب نعمت از دیگران است و معمولاً مردم دچار این انفعال می‌شوند. حسد در لغت به معنای بدخواهی و آرزوی زوال نعمت است. این موضوع تأثیرات منفی در اخلاق و رفتار فردی و اجتماعی دارد.

حسادت منشأ رذایل است. حسود، نیروهای خود را برای حسادت صرف می‌کند و این باعث نابسامانی‌های اجتماعی می‌شود. حسد صفتی زشت است که به شخص و جامعه آسیب می‌زند و باید از حسد دوری کرد تا از خطرات آن جلوگیری شود. نادانی درباره مشیت و اراده الهی، می‌تواند منجر به حسادت شود. حسادت بدترین رفتار است و باعث تقویت کفر و سبب عذاب برای فرد می‌شود.

حسادت از جمله شرور و زشتی‌های ویژه هست که باید از آن دوری کرد. اراده خود، یادآوری نعمت‌ها و از بین بردن عوامل حسادت، به عنوان راه‌های درمان حسادت معرفی شده‌اند.

یکی از این انفعال‌های روانی که معمولاً غالب مردم دچار آن هستند حسد است. حسادت، تمنای سلب نعمت است و حسود دوست دارد نعمت‌ها از طرف مقابل گرفته شود، خواه آن نعمت به حسود برسد یا نرسد.
ما نمی‌دانیم چه نعمتی به صلاح ما هست یا نه، پس به جای تقویت حسّ حسادت باید برای جبران کاستی‌ها و بالا بردن توانایی‌های خود تلاش کنیم. حسود تمام یا بیشتر نیرو و انرژی بدنی و فکری خود را صرف حسادت می‌کند لذا این کار منشأ نابسامانی‌های اجتماعی است.
اشخاص حسود و تنگ نظر می‌کوشند دیگران را به عقب بکشند. در اثر اختلاف و نفاق و حسد نسبت به یکدیگر، سرانجام ظلم و ستم افزون گشته و به هرج و مرج تبدیل می‌شود. افراد حسود معمولاً افرادی رنجور، حساس، عصبی، پرخاشگر و افسرده می‌باشند.

احساس حسادت به موفقیت دیگران، ممکن است افراد را بیمار کند. حسادت می تواند به بیماری‌های خطرناکی منجر شود. حسادت ممکن است باعث استرس شود که در نهایت بر روی سلامت جسمی اثر گذار می شود. احساس حسادت می تواند به تغییرات فیزیکی نظیر افزایش ضربان قلب و لرزش منجر شود و حتی می تواند به استفراغ و حالت تهوع منجر شود. تأثیرات این احساس می تواند منجر به واکنش فعلی بدن در برابر استرس یا ترس شود. حسادت می تواند به افزایش استرس بدن منجر شود و خطر بیماری هایی مانند بیماری های قلبی، دیابت و بیماری های خود ایمنی را افزایش دهد. برای مدیریت حسادت، باید علت اصلی احساسات خود را مشخص کرده و تمرین قدردانی برای رسیدن به آنچه می خواهید را انجام دهید.

حسادت یکی از رذائل اخلاقی است که باعث بیماری های روحی و جسمی می شود و فرد را دچار بیماری و آسیب می نماید. رفتار حسود باعث برهم ریختگی در زندگی فرد می شود و لایه های پنهان فراوانی دارد که باید آن را شناسایی و از بین برد.

حسادت نشان از عدم نگاه مثبت به پیشرفت دیگران است و تنها برای آزرده کردن ذهن و روح خودمان هست و بدون سود برای فرد حسود است. حسادت مانع پیشرفت شخص می‌شود و باید به جای حسادت عوامل پیشرفت دیگران را بررسی کرد. حسادت تاثیر منفی بر وهله اول بر روی خودمان دارد.

حسد در حوزه دین، به عنوان آروزی زوال نعمت از دیگران تعریف می‌شود. این احساس باعث بداخلاقی و سقوط جامعه می‌شود. حسادت به عنوان احساسی پیچیده از بدگمانی و شک تا خشم و ترس و شکستن غرور، نمایان می گردد. حسادت می‌تواند هر رده سنی و جنسیتی را درگیر کند.

احساس حسادت نباید سرکوب شود زیرا ممکن است تاثیرات منفی بر روابط داشته باشد. گرچه حسادت ممکن است منجر به ناراحتی شود اما نشانه‌ای از مهم بودن رابطه و یا جدا شدن افراد از رابطه می‌تواند باشد.

درمان لحظه‌ای برای حسادت وجود ندارد اما پذیرش حسادت به عنوان یک حس طبیعی و با سرکوب افکار منفی می‌تواند این احساس را کاهش دهد. اگر شخص حسود در زندگی شما وجود داشته باشد، می‌توانید با نشان دادن عشق و صحبت کردن در مورد اشیاءی که حسادت ایجاد می‌کند، این مسئله را حل کنید.

حسادت، یک اختلال روانی خطرناک است که می‌تواند به تهدید برای وضعیت شغلی و روانی فرد تبدیل شود. حسادت نه تنها برای زنان بلکه برای مردان نیز قابل شناسایی است و ممکن است به اختلال روانی شدیدتری منجر شود. در حقیقت، حسادت، زندگی روزمره افراد را تحت تأثیر خود قرار داده و نشانه‌ایی از اختلال روانی است.

انتهای پیام/