در شرایطی که کشور با مشکلات ناترازی انرژی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و مدارس به تعطیلی‌های مکرر کشیده شده‌اند، آموزش مجازی از طریق اپلیکیشن شاد به‌عنوان تنها مسیر ادامه تحصیل مطرح شده است. اما خبرهایی مبنی بر تعرفه‌گذاری برای استفاده از کلاس مجازی شاد توسط مدارس برای برگزاری کلاس‌های آنلاین، نگرانی‌های جدیدی را به همراه داشته است.
تعطیلی مدارس، افزایش هزینه‌ها
در پی بحران انرژی و تعطیلی‌های مکرر مدارس، آموزش مجازی از تنها راههای ممکن برای ادامه فرایند یادگیری محسوب می‌شود. در این میان، بسیاری از مدارس برای برگزاری کلاس‌های آنلاین به اپلیکیشن شاد روی آورده‌اند؛ پلتفرمی که در دوران شیوع کرونا به ابزاری نجات‌بخش برای آموزش تبدیل شد. اما حالا با اعمال تعرفه‌های جدید، مدارس برای استفاده از کلاس مجازی در شاد به پرداخت هزینه‌هایی مشابه پلتفرم‌های خصوصی مانند اسکای‌روم شده‌اند تا بتواند یک کلاس مجازی با امکانات پیشرفته برگزار کنند.
با این شرایط، مدارس که خود تحت فشار مشکلات اقتصادی و هزینه‌های جاری هستند، چگونه باید از پس این هزینه‌ها برآیند؟ آیا هدف آموزش آنلاین تنها جبران تعطیلی‌هاست یا اینکه مدارس باید در سایه بحران انرژی هزینه‌های بیشتری را نیز متحمل شوند؟
هزینه‌های شاد؛ ضربه‌ای به مدارس دولتی
مدارس دولتی، که اصولاً بر پایه بودجه‌های محدود دولتی اداره می‌شوند، حالا باید برای برگزاری کلاس‌های مجازی با امکانات در شاد هزینه‌های اضافی هنگفتی بپردازند. این تعرفه‌ها در شرایطی اعمال می‌شود که بسیاری از این مدارس حتی بودجه کافی برای تامین تجهیزات پایه‌ای خود ندارند. حال چگونه باید هزینه‌های سنگین پلتفرم آنلاین را پرداخت کنند؟
البته که استفاده از خود پیام رسان نیاز به پرداخت تعرفه ای ندارد و استفاده از بخش کلاس مجازی نیاز به پرداخت هزینه های گزافی دارد
این وضعیت، مدارس دولتی را در برابر چالشی جدی قرار می‌دهد. برخلاف مدارس غیرانتفاعی که ممکن است از منابع مالی بیشتری برخوردار باشند، مدارس دولتی با مشکلات بیشتری در تامین هزینه‌های اضافی روبرو هستند. نتیجه این تصمیم می‌تواند فاصله‌ی میان مدارس دولتی و غیردولتی را بیشتر کند و در نهایت، نابرابری در دسترسی به آموزش را تشدید نماید.
عدالت آموزشی زیر سوال
تعرفه‌گذاری بر اپلیکیشن شاد، نه‌تنها مدارس، بلکه دانش‌آموزان را نیز تحت فشار قرار می‌دهد. در حالی که آموزش رایگان باید به‌عنوان یک حق اساسی برای تمام دانش‌آموزان کشور در دسترس باشد، این تعرفه‌ها به‌طور غیرمستقیم فشار مالی بر والدین و دانش‌آموزان نیز وارد می‌کند چون با نبود بودجه در برخی مدارس امکان دارد هزینه برای کلاس مجازی از والدین گرفته شود .بسیاری از دانش‌آموزان از خانواده‌های کم‌درآمد، که حتی دسترسی به اینترنت مناسب و تجهیزات لازم برای آموزش مجازی ندارند، حالا با چالش‌های بیشتری روبه‌رو می‌شوند.
آیا این هزینه‌ها در شرایطی که بسیاری از مناطق محروم حتی به زیرساخت‌های پایه‌ای برای آموزش آنلاین دسترسی ندارند، منطقی است؟ آیا این اقدام به نوعی نقض اصل عدالت آموزشی و دسترسی برابر برای همه دانش‌آموزان نیست؟
آموزش رایگان یا تجاری‌سازی آموزش؟
بنا به اصل قانون اساسی، آموزش باید رایگان و در دسترس همگان باشد. اما تصمیم برای دریافت هزینه از مدارس برای استفاده از کلاس مجازی شاد، این اصل را به چالش می‌کشد. اگر مدارس برای برگزاری کلاس مجازی مجبور به پرداخت تعرفه شوند، نتیجه آن چه خواهد بود؟ آیا مدارس مجبور به کاهش تعداد کلاس‌های آنلاین و محدود کردن دسترسی دانش‌آموزان به آموزش می‌شوند؟ آیا هدف از آموزش مجازی به‌جای پر کردن شکاف آموزشی، تجاری‌سازی آموزش نیست؟
نتیجه‌گیری: نیاز به بازنگری در سیاست‌های آموزشی
در شرایط بحرانی فعلی که ناترازی انرژی باعث تعطیلی مدارس شده است، انتظار می‌رود که دولت و وزارت آموزش و پرورش برای تسهیل فرآیند آموزش مجازی، حمایت بیشتری از مدارس دولتی به عمل آورند. اعمال تعرفه‌های اضافی برای استفاده از شاد نه‌تنها به مدارس، بلکه به دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان نیز فشار بیشتری وارد می‌کند. این اقدام، برخلاف اصول آموزش رایگان و عدالت آموزشی است که در قانون اساسی به‌وضوح به آن اشاره شده است.
اگر هدف از استفاده از پلتفرم‌های آموزشی مانند کلاس مجازی شاد، ادامه فرآیند یادگیری در شرایط بحرانی است، باید تضمین شود که این ابزارها بدون هزینه اضافی در اختیار تمامی مدارس و دانش‌آموزان قرار گیرد.
انتهای پیام/
