محمدرضا ویسکرمی – تحولات عجیب و پیش‌بینی‌نشده، همیشه در بزنگاه‌هایی سرنوشت‌ساز رخ می‌دهند و جنگ دوازده‌روزه ایران و اسرائیل از جمله همین بزنگاه‌ها بود. این جنگ برای بسیاری از جوانان نوجوانان، از جمله خود من، فقط صحنه‌ای از درگیری نظامی نبود؛ بلکه آزمونی بزرگ از هویت، اراده و اعتقاد به آینده‌ای متفاوت برای جهان اسلام بود.
وقتی اولین اخبار حمله‌ها و پاسخ‌ها منتشر شد، ذهنم مملو از سؤال شد: آیا زمان آن رسیده که معادلات منطقه‌ای عمیقاً دگرگون شود؟ آیا این بار جوانان و نوجوانان ما بیش از همیشه باید نقش‌آفرینی و باور خود به انقلاب اسلامی را به نمایش بگذارند؟
در خلال این دوازده روز، آنچه مرا بیش از همه متأثر ساخت، وحدت مردم و روحیه مقاومت بود. در خیابان، مدرسه و جمع دوستان، بحث‌ها رنگ و بوی جدیدی گرفت. دیگر واژه‌ها از جنس ترس نبود؛ امید و ایمان، جایگزین ناامیدی و نگرانی شد. فهمیدیم که می‌توانیم بدون تکیه به قدرت‌های بیگانه، سرنوشت خود را رقم بزنیم. این جنگ به ما نشان داد، حتی در رویارویی با ارتشی تا دندان مسلح، انسانیت و ایستادگی ایرانی، قدرتی غیرقابل‌انکار است.
نگاه من به آینده، حالا پر از انگیزه و امید است. ما نوجوانان، نسل تصمیم‌ساز و آینده‌ساز خواهیم بود و با تکیه بر آرمان‌های انقلاب اسلامی، راه را برای فردایی آزادتر و آبادتر هموار خواهیم کرد.
انتهای پیام/
