مجتبی مظلومی (مدیرمسئول)- بیانیه اخیر جبهه اصلاحات ایران با عنوان «آشتی ملی؛ فرصتی طلایی برای تغییر و بازگشت به مردم»، در حالی منتشر شد که کشور هنوز درگیر پیامدهای جنگ ۱۲ روزه و فشارهای فزاینده اقتصادی است. در چنین شرایطی، انتظار می‌رفت هر جریان سیاسی با درک اهمیت انسجام ملی، اولویت را به تقویت توان دفاعی و کاهش فشار معیشتی مردم بدهد؛ اما متنی که اصلاح‌طلبان ارائه کرده‌اند نه تنها پاسخی به این ضرورت‌ها نیست، بلکه با تکرار نسخه‌های شکست‌خورده و طرح پیشنهادهایی خطرناک، عملاً در زمین خواسته‌های دشمنان ایران بازی می‌کند.
بیانیه اصلاحات با وجود اعتراف به اقتدار دفاعی ایران، به‌جای تأکید بر تقویت بازدارندگی، خواستار بازگشت نیروهای نظامی به پادگان‌ها و کاهش نقش آنان در عرصه‌های کلان کشور شده است. این پیشنهاد، در شرایط تهدید آشکار خارجی، چیزی جز خلع سلاح تدریجی ایران معنا نمی‌دهد. تجربه جنگ اخیر نشان داد که تنها عامل بازدارنده در برابر تجاوز، قدرت نظامی و مقاومت فعال بود؛ بی‌توجهی به این واقعیت می‌تواند هزینه‌های جبران‌ناپذیری برای کشور به بار آورد.
از سوی دیگر، پیشنهاد «تعلیق داوطلبانه غنی‌سازی و مذاکره مستقیم با آمریکا» یادآور همان تجربه تلخ برجام است؛ تجربه‌ای که نشان داد امتیازدهی یک‌طرفه نه‌تنها به رفع تحریم‌ها منجر نمی‌شود، بلکه دست طرف مقابل را برای مطالبه‌های جدیدتر باز می‌کند. این بار نیز کارشناسان هشدار می‌دهند که پذیرش چنین پیشنهادی می‌تواند بهانه‌ای برای طرح خواسته‌های گسترده‌تر در حوزه موشکی و منطقه‌ای باشد.
بیانیه اصلاحات همچنین مدعی است «خواست اکثریت مردم آشتی ملی و تغییر رویه حکمرانی است»، در حالی که واقعیت‌های جامعه نشان می‌دهد اولویت امروز مردم بیش از هر چیز مهار تورم، رونق تولید و بهبود معیشت است، نه رفع حصر و اصلاح ساختارهای سیاسی. غفلت از این اولویت‌ها، نشان می‌دهد که متن بیش از آنکه بر واقعیت‌های جامعه تکیه داشته باشد، بازتابی از دغدغه‌های جناحی است.
به همین دلیل است که بسیاری از واکنش‌ها – از رسانه‌های اصولگرا تا برخی چهره‌های اصلاح‌طلب – بر یک نکته مشترک تأکید داشتند: این بیانیه بیش از آنکه طرحی برای نجات ملی باشد، یک مانیفست سیاسی برای بازگشت به قدرت است. حتی برخی بندهای آن، مانند طرح «همگرایی منطقه‌ای» در چارچوب آشتی ملی، در عمل نزدیک به پروژه‌های غربی مانند «پیمان ابراهیم» تفسیر شده است.
ایران امروز بیش از هر زمان دیگر به انسجام داخلی، تقویت قدرت بازدارندگی و تمرکز بر اقتصاد مقاومتی نیاز دارد. بیانیه‌ای که در اوج تهدیدات بیرونی، پیشنهاد امتیازدهی یک‌جانبه و تضعیف نهادهای دفاعی را مطرح می‌کند، نه تنها کمکی به آشتی ملی نمی‌کند، بلکه زمینه‌ساز دوقطبی و شکاف بیشتر خواهد شد.
ملت ایران بارها نشان داده است که در بزنگاه‌های حساس، در کنار نظام و مدافع امنیت ملی خود می‌ایستد. هرگونه بیانیه یا راهبردی که این انسجام را تضعیف کند، نه «راه‌حل»، بلکه بازی در زمین دشمن است.
انتهای پیام/
