مجتبی مظلومی (مدیرمسئول) – مهر امسال در حالی فرارسید که فضای سیاسی و اجتماعی کشور هنوز از تب و تاب حوادث «جنگ دوازده‌روزه» و پیامدهای آن بیرون نیامده است. در چنین شرایطی، سخنرانی رهبر انقلاب در نخستین روز مهرماه تنها یک پیام تبریک آغاز سال تحصیلی نبود؛ بلکه به‌مثابه منشور راهبردی برای ملت ایران در برابر چالش‌های پیش‌رو تلقی می‌شود.
این سخنرانی سه محور کلیدی داشت که هر کدام حامل پیام‌هایی چندلایه برای سیاست‌گذاران، نخبگان و آحاد جامعه است.
۱. اتحاد ملی؛ سرمایه‌ای که دشمن را مأیوس کرد
رهبر انقلاب با اشاره به وقایع جنگ دوازده‌روزه، نخستین نکته خود را بر یکپارچگی ملت ایران استوار ساخت. به تصریح ایشان، دشمنان با طراحی ترور فرماندهان و ایجاد آشوب‌های خیابانی، در پی تضعیف نظام و ایجاد فتنه بودند، اما مردم ایران با حضور هوشمندانه در صحنه، همه نقشه‌ها را ناکام گذاشتند.
این تأکید دو پیام روشن دارد:
نخست پایداری اتحاد: انسجام اجتماعی حادثه‌ای مقطعی نیست که با فروکش کردن بحران‌ها فرو بریزد. دشمنان هرچند می‌کوشند از اختلافات سیاسی یا گسل‌های قومی بهره‌برداری کنند، اما «مشت پولادین ملت» همچنان آماده فرود آمدن بر سر توطئه‌هاست.
دوم مسئولیت مشترک: همه جریان‌های سیاسی، رسانه‌ها و نخبگان موظفند این سرمایه اجتماعی را پاس دارند و از هرگونه دامن‌زدن به اختلافات پرهیز کنند. اتحاد، همانند سرمایه‌ای ملی است که هر شایعه، غفلت یا خودخواهی می‌تواند از ارزش آن بکاهد.
۲. غنی‌سازی؛ نماد خوداتکایی علمی
دومین محور سخنان رهبر انقلاب به غنی‌سازی اورانیوم اختصاص داشت؛ موضوعی که سال‌هاست کانون کشمکش ایران و غرب است. اما در این سخنرانی، غنی‌سازی صرفاً به‌عنوان یک فناوری هسته‌ای مطرح نشد، بلکه به مثابه شاخص استقلال علمی و اقتصادی معرفی گردید.
توضیح کاربردهای گسترده اورانیوم غنی‌شده در کشاورزی، درمان بیماری‌ها، محیط‌زیست و تولید برق، نشان می‌دهد که این دانش نه فقط ابزار قدرت سیاسی بلکه راهی برای بهبود کیفیت زندگی مردم است.
ایران امروز در میان بیش از دویست کشور جهان، جزو ده کشوری است که توان غنی‌سازی دارد؛ جایگاهی که به تعبیر ایشان «با بمباران از بین نمی‌رود»، زیرا علم و دانش ماندگار است. این سخن، پیامی صریح برای افکار عمومی داخلی و طرف‌های خارجی دارد: فشار و تهدید، اراده علمی ملت ایران را متوقف نخواهد کرد.
۳. مذاکره با آمریکا؛ تجربه‌ای که تکرار نمی‌شود
سومین و شاید بحث‌برانگیزترین بخش سخنرانی، ارزیابی مذاکره با آمریکا بود. رهبر انقلاب با یادآوری تجربه برجام و بدعهدی‌های مکرر واشنگتن، مذاکره در شرایط کنونی را «بی‌سود و پرزیان» دانست.
به باور ایشان، آمریکا از ابتدا نتیجه مذاکره را دیکته می‌کند؛ هدف، تعطیلی غنی‌سازی و تضعیف توان دفاعی ایران است. پذیرش چنین گفت‌وگویی نه‌تنها منفعتی برای کشور ندارد، بلکه پیام تهدیدپذیری و آمادگی برای عقب‌نشینی را به دشمن منتقل می‌کند؛ مسیری که به زنجیره‌ای از مطالبات بی‌پایان می‌انجامد.
مرور تجربه ده‌ساله برجام، که در آن ایران به تعهدات خود عمل کرد اما طرف مقابل نه‌تنها تحریم‌ها را برنداشت بلکه فشارها را تشدید کرد، دلیل روشنی است بر این بدبینی. به تعبیر رهبر انقلاب، «مذاکره با آمریکا در شرایط فعلی بن‌بست محض است».
فراتر از سه محور؛ راهبرد قوی‌شدن
جمع‌بندی این سخنرانی در یک عبارت کلیدی خلاصه می‌شود: قوی شدن. چه در عرصه علمی و فناوری، چه در توان نظامی و چه در ساختارهای اقتصادی و مدیریتی، ایران راهی جز اقتدار درون‌زا ندارد. کشوری که قوی باشد، نه تنها از تهدید نمی‌هراسد، بلکه اساساً تهدید نمی‌شود.
این پیام، تکلیف نخبگان و مدیران کشور را روشن می‌کند:
- توسعه علمی و صنعتی باید در صدر اولویت‌ها باشد.
- اتکا به استعداد جوانان، همانند دانشمندان هسته‌ای، تنها راه تضمین آینده است.
- انسجام اجتماعی و اعتماد عمومی سرمایه‌ای است که باید بیش از هر زمان دیگر پاس داشته شود.
سخن آخر
آغاز سال تحصیلی همواره نماد حرکت به سوی دانایی است؛ اما مهر امسال با این سخنرانی، معنایی فراتر یافت. زنگ مدارس تنها صدای آغاز کلاس‌های درس نبود، بلکه زنگ بیداری برای استقامت ملی، خودکفایی علمی و هوشیاری سیاسی بود.
برای ملتی که در آزمون‌های دشوار سربلند بیرون آمده است، پیام روشن است: با علم، اتحاد و ایمان، ایران نه‌تنها در برابر فشارها ایستاده، بلکه راه پیشرفت و اقتدار را با گام‌های استوار ادامه خواهد داد.
انتهای پیام/
