به گزارش صافی، شایعترین مفاصل درگیر در این بیماری مفاصل دست، ستون فقرات و مفاصل تحمل کننده وزن مانند لگن و زانو است. در صورتی که ابتلا به این بیماری ناشی از صدمات فیزیکی یا بیماریها نباشد، استئوآرتریت اولیه نامیده میشود که این بیماری اغلب به دلیل افزایش سن ایجاد میشود.
با افزایش سن، پروتئین موجود در غضروف مفصلی از بین رفته که سبب لایه لایه شدن آنها و ایجاد شکافهای ریز در ناحیه غضروف میشود که در نهایت منجر به تخریب کامل غضروف میشود. استفاده مکرر مفصلی که غضروف مفصلی آن ساییده شده است به تدریج التهاب غضروف، درد و تورم مفصل را به دنبال خواهد داشت.
با از بین رفتن عملکرد غضروف، مابین استخوانها اصطکاکی ایجاد میشود که سبب درد و محدودیت و خشکی در حرکت میشود. التهاب غضروف موجب تحریک استخوان سازی میشود که حاصل این فرآیند ایجاد خارهای استخوانی یا استئوفیتها میباشد.
استئوآرتریت ثانویه ناشی از عوامل متعددی چون چاقی، ضربات مکرر، جراحی مکرر، اختلالات متابولیسم، ناهنجاریهای مادرزادی مفصل، نقرس، دیابت، اختلالات هورمونی و مشکلات ناشی از مشاغل خاص است.
نتایج یک مطالعه نشان داده است که تقریبا هر ۵۰۰ گرم کاهش وزن حدود ۴ برابر بار وارده به زانوها را کم میکند.
رژیم ضدالتهابی یک مداخله موثر در این بیماری است. طبق این رژیم به این بیماران توصیه میشود که مصرف میوه و سبزی به خصوص رنگهای تیره و زرد و نارنجی، غلات کامل، مصرف روغنهای حاوی امگا ۳ همچون روغن زیتون، بذرک، گردو، دانههای کدو تنبل، ماهیهای چرب آبهای سرد نظیر سالمون، ساردین، ادویههایی مانند زنجبیل، زردچوبه و رزماری و ماهی و مرغ را افزایش دهند.
انتهای پیام/