محمدمهدی ترحمی – کشته شدن شمر و عاقبت وی در کتاب‌های معتبر تاریخی، با اندک تفاوتی بیان شده که اجمالا به آن میپردازیم.
زمانی که عمر بن سعد، فرمانده لشکر کوفه در نامه‌ای برای حاکم کوفه نوشت که حسین بن علی ع پذیرفته است که برگردد یا با او بیعت کنند، عبیدالله بن زیاد، حاکم کوفه پذیرفت ولی وقتی شمر از این نامه مطلع شد، مانع شد و نظر وی را تغییر داد و گفت چنانچه حسین بن علی ع تسلیم نشود و برود، متعاقباً قدرتمند خواهد شد لذا حسين هرگز تسليم نمي‌شود و جز جنگ راهی وجود ندارد. عبیدالله هم قانع شد و نظر شمر را پذیرفت و او را فرمانده سپاه با ۴۰۰۰ جنگجو کرد و وی را به طرف عمر بن سعد فرمانده کوفه در کربلا فرستاد، تا به امام حسین علیه السلام دو پیشنهاد دهد، یا تسلیم شود و یا به جنگ تن در دهد.
مختار ثقفی در سال ۶۶ هجری برای خونخواهی امام حسین علیه السلام قیام کرد، شمر بن ذي الجوشن، در رأس ليست سياه مختار بود و باید دستگير و به سزای عملش می رسید. وي پس از واقعه جنگ شورشيان کوفه با مختار، که فرماندهي چند گروه اوباش را به عهده داشت متواري شد و پس از فرار وی از کوفه، مختار غلامي داشت به نام زِربيّ که ظاهراً ايرانی و از طرفداران اهل‌بيت(ع) و شيعه و جوانی باهوش بود، مختار، زربيّ را همراه گروهي ده نفره مأمور پيدا کردن شمر نمود که بالاخره پس از تعقیب مستمر، زربی خود را به شمر رساند، لیکن شمر با زیرکی وی را به دنبال خود کشاند تا او از يارانش جدا شود. شمر، زمانی که زربي را تنها يافت طی ضربتی محکم پشتش را شکست و زربي به شهادت رسيد. و بدين سان، شمر از مهلکه جان سالم بدر برد. خبر این ناکامی مأموريت زربي به مختار رسيد که مختار با ناراحتي گفت: بيچاره زربي، اگر با من مشورت کرده بود، به وی توصيه می کردم تنها به دنبال «ابوالسابغه» (شمر) نرود. شمر بن ذی الجوشن نهایتأ به قریه کلتانیه گریخت تا اینکه سپاهیان مختار در آنجا، او را محاصره کردند. یاران شمر همگی پا به فرار گذاشتند و خود او با نیزه در مقابل سپاه مختار ایستاد تا اینکه از پای درآمد. در روایتِ دیگری؛ سردار ایرانی سپاه مختار به نام کیسان(ابوعمره)، شمر را دستگیر کرد و نزدِ مختار آورد. مختار ثقفی، سر او را از بدن جدا کرد و بدنش را درونِ دیگی پر از روغنِ جوشان انداخت. سپس، یارانِ مختار سرش را لگدکوب کردند و نزد محمد بن حنفیه فرستادند تا تسکینی بر وی باشد.
در مجموع چند روایت در خصوص چگونگی قتل شمربن ذی الجوشن وجود دارد از جمله اینکه عبدالرحمن بن ابى الکنود شمر را کشت و جسد او را برای سگ‌ها انداختند.
با توجه به آنچه بیان شد و دیگر روایات تاریخی؛ چنانچه جسدی از شمر باقی باشد در همان منطقه کلتانیه، یا در کوفه مدفون شده است.
انتهای پیام/
