سیدعمران طباطبایی – طبق آيات و روايات، آزار بندگان مومن خداوند موجب غضب و عذاب الهي می شود و انجام ندادن این گناه، سبب ايمني از عذاب و خشم خدا خواهد بود. در اسلام بسيار سفارش به احترام و اكرام مومن و حتی غیر مومن شده و هيچ كس حق ندارد مومني را مورد آزار و اذيت قرار دهد. همان طور كه در آيات و روايات آمده، پشت سر دیگران صحبت كردن غيبت محسوب شده و در مورد زيان و آزار و اذيت برادران و خواهران، ديني وارد شده كه آزار بندگان خداوند موجب غضب و عذاب الهي است و باز داشتن آن از آنان سبب ايمني از عذاب و خشم خدايي خواهد بود.
ناشکیبایی و نوعی زیاده خواهی از عوامل آزار رسانی یاد می شود. چنان که قرآن این عامل را علت اصلی آزار رسانی بنی اسرائیل به حضرت موسی (ع) بر می شمارد. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: کسی که اذیت خود را از دیگران باز دارد، هیچ کس با او دشمنی نمی کند بلکه مشهور است که اگر کسی با خود قرار بگذارد که اذیت او به هیچ کسی نرسد، اذیت هیچ کسی هم به او نمی رسد.
برای مروت و آدمیت به بسیاری جهات، شرم و حیا و بذل احسان و عطا و باز داشتن آزار استدلال شده است. بنابراین آزار و اذیت دیگران به هر شکل و عنوان که باشد به انسان ضربه می زند و نه تنها موجب عذاب اخروی است بلکه دنیا را نیز همچون جهنمی در می نوردد که انسان در آن عذاب می کشد.
این دست از افراد که به زبان خود عادت دادند مدام به گزاف و تمسخر سخن گویند و زبانشان را از گفتار نیک پرهیز داده اند، در برخورد با مردم نیز همین گونه رفتار می کنند، در حالی که خداوند در قرآن می فرماید: با مردم به مهربانی سخن گویید و در جای دیگر اشاره دارد زبان به تمسخر دیگران باز نکنید.
متاسفانه امروزه آسیب زدن به دیگران یک هنر شده و افراد به خود می بالند. بیاییم دست از آزار دیگران برداریم. از خود نامی نیک به یادگار بگذاریم. دنیا کوتاه است.
انتهای پیام/
