سیدعمران طباطبایی – ادیان الهی در راه برقراری صلح جهانی شامل پایان جنگ‌ها و حذف محرومیت و سرکوبگری باید تلاش کنند. وحدت و همکاری بین ادیان الهی باید بیشتر شود. اهمیت حفظ عدالت اجتماعی، همدلی و دوستی بین انسان‌ها مهم بوده و باید به صلح و آرامش جهانی توجه ویژه داشته باشیم.
تقویت بنیان خانواده، گسترش اخلاق و معنویت، مبارزه با نسل کشی و غیره از مسائلی است که اگر نادیده گرفته شوند، منجر به مشکلات جدی در جامعه می‌شوند. برای مبارزه با این پدیده‌های نا بخشودنی، باید از ادیان و موازین کتب آسمانی آنها استفاده شود.
فرمان خدا برای رسیدن به صلح جهانی و عدالت اجتماعی، اعتقاد به خدا و پیروی از دستورات الهی کافی و لازم است. رهبران مذاهب ادیان الهی باید نقش خود در انتشار صلح، دوستی، عدالت، اخلاق، توسعه ارزش‌های متعالی و تقویت خانواده را با مسئولیت ویژه ایفا کنند.
شناخت مفهوم و دیدگاه‌های مدرنیته و ضرورت‌های آن از اهمیت برابر برخوردارند. در جهان امروز دینی که با عقل تعامل دارد، حفظ اصالت و اعتبار دین است. به طور خلاصه، مفهوم مدرنیته برای فیلسوفان مدرن به معنای نوآوری، ابداع، ابتکار، خلّاقیت، ترقی و رشد خود آگاهی تاریخ بشر است. این مفهوم شامل شکستن و ویران کردن عادت‌های اجتماعی و باورهای سنتی، باور به عقلانیت بشری و انسان محوری و ایده پیشرفت است.
در مقابل، مواجهه سنّت و مدرنیته نشان دهنده نگاه‌های مختلف به جایگاه دین در دنیای مدرن است که ممکن است به تداخل و تنش بین دین داران و تجدّدگرایان منجر شود. روشن فکری معاصر به مواجهه دین و سنّت بی پرده نگاه کرده و آن را به عنوان یک چالش جدی برای جامعه دینی معرفی می‌کند.
اصلاح عقاید دینی و بازسازی مفاهیم دینی به نحوی که با دانش جدید همخوانی داشته باشد، تأکید بر خالی کردن از سنّت و مبانی مدرنیته و هم‌چنین شکل گیری نوآوری‌ها و تأویل‌های جدید است که سبب افزایش ارزش‌های مدرن شده و پیشرفت علمی و تکنولوژی مدرن را هم منجر می گردد.
دین می تواند از جنبه‌های فرهنگی انسان شود. افرادی که مذهبی هستند از عزت نفس بالاتری برخوردار هستند و سازگاری روانی بهتری نسبت به افرادی که مذهبی نیستند، در آنها دیده می‌شود.
در جامعه های سرتا سر جهان وجود تنوع فزاینده قومی و فرهنگی به پیدایش مجموعه متنوعی از دین هایی انجامیده است که در کنار یکدیگر به برگزاری شعائر خود می پردارند. در مجموعه ادیان جهان، خطوط کلی ادیان بزرگ جهان و نهادهای دینی عصر ما با زبانی روشن و قابل فهم عرضه شده اند.
در بستر تاریخ همواره انسان هایی آمده اند و آرزوی فردا و فرداهایی بهتر و روشن تر را نوید داده اند. سرآمد این انسان ها پیامبران الهی بوده اند که تمدن جهانی را در آینده به گونه ای سامان یافته و آرامش بخش ترسیم کرده اند. در این نوید، همه ادیان الهی هم خوانی دارند. در این نگاه، آینده تمدن جهانی نه نا تمام است و نه ناکام بلکه انسان ها با فطرت کمال جویی که دارند به سمت تکامل فکری و اخلاقی و معنوی به پیش می روند و غلبه زیبایی حقیقی صلح، عدالت و آزادی و ظهور تجلیات خداوند یکتا را بر زشتی استکبار، ظلم و نا برابری، قطعی می دانند و بر این باورند که بشر هر چه به جلوتر می رود بر بلوغ عقلی و فکری اش افزوده می شود و خواهان جهانی عاری از هر گونه کژی و ظلمت است.
در تعالیم انبیای الهی تمام زیر ساخت های پیدایش و شکل گیری تمدن وجود دارد. دین از جمله این زیر ساخت ها است و به عنوان اصل اساسی تمام تمدن ها، روح علم و معرفت شناسی را مهم دانسته زیرا عناصر اصلی پیدایش تمدن های بشری از طریق انبیای الهی در جوامع بشری انتشار می یابد.
هر یک از انبیای بزرگ الهی در محدوده زمانی خویش لایه هایی از تمدن سترگ و عظیم انسانی را به وجود آورده و حاصل دستاورد خویش را در بهبود زندگی انسان به کار برده اند. بین النهرین گاهواره تمدن ها نامیده شده و این منطقه به دلیل اینکه خاستگاه انبیای بزرگ الهی بوده، مهد تمدن نامیده شده و تمدن از این منطقه سرچشمه گرفته و به تمام نقاط جهان، ساری و جاری گشته است. اساساً تمدن ها را با نام ادیان و مذاهب بزرگ جهان شناخته و معرفی می کنند.
در عصر حاضر تمدن بر پایه مدرنیته و اومانیسم استوار است و به ظاهر بر دو مولفه علم و پیشرفت تکنیک و ابزارهای قوی و توسعه سیاسی تاکید دارد و از آن برخوردار است ولی از مولفه بسیار مهم و کارآمد نظام ارزش های اخلاقی و دین در زیر بنا و رو بنا و امور ریز و درشت زندگی بشری خبری نیست یا اگر هست، به قدری کم رنگ است که نمود عینی آن قابل مشاهده نیست و این به دلیل فقدان جهان بینی توحیدی و باور داشت صحیح از زندگی در این جهان است.
آزادی در ادیان الهی تضمین کننده بقای اصول و ارزش های انسانی و نظم اجتماعی است. ادیان و تعالیم انبیای الهی با برخورداری از اصول محکمی چون عدالت و برادری و مساوات، تضمین کننده آزادی مقبول و معقول اند و مدنیت را به انسان تعلیم می دهند در حالی که آزادی ارائه شده در امروزه که بر پایه الحاد بنیان نهاده شده بوالهوسی، عیاشی و افسار گسیخته و خوش گذرانی و محو کرامت انسانی و از بین بردن عزت نفس و آزادگی را به بشریت تحمیل کرده است، چیزی که شایسته نام تمدن انسانی نیست. بنابراین دین و تعالیم انبیای الهی نقش محوری در عناصر تشکیل دهنده تمدن و فرهنگ دارند و تمام ابعاد وجودی انسان را در بر می گیرند و تمدن به معنای واقعی را برای انسان به ارمغان آورده اند و آنچه ماورای دین و خارج از تعالیم انبیاء الهی به عنوان تمدن مطرح شده در واقع تمدنی ناقص و مدنیتی صوری و ظاهری است و نمی تواند زمینه سعادت مادی و معنوی انسان را فراهم نماید.
دین، مجموعه حقایقی هماهنگ و متناسب با نظام های فکری، نظام های ارزشی و نظام های پرورشی میباشد که از جانب پروردگار متعال برای هدایت انسان ها در مسیر رشد و کمال الهی فرستاده شده است. چنین دینی که در آن تشریع با تکوین تطابق داشته باشد، جز از طرف خالق یکتا، نمی تواند باشد چرا که خالق انسان اوست و کسی جز او آگاه به اسرار و فطرت مخلوق خود نیست و به همین دلیل بارها خداوند در کتب آسمانی بشر را به دین حق دعوت نموده است.
انسان دیندار و با ایمان به مبدا هستی بخش خدا معتقد است و او را حکیم عادل و مهربان می داند، زندگی پس از مرگ را باور دارد و نسبت به جهان هستی خوش بین بوده و آینده را روشن می بیند، ضمن این که هرگز در بن بست فکری قرار نمی گیرد.
دین راه و روش کامل برای نجات انسان و رستگاری بشریت دارد. دین باوران معتقدند که ماهیت دین در سرشت انسان‌ها عجین شده و این عقیده از دین به عنوان پدیده‌ای پنهانی در نهاد آدم‌ها بر می‌آید. ادیان توحیدی و غیر توحیدی در جهان عرضه شده‌اند که دین‌های توحیدی به اصول توحید، نبوت و معاد اعتقاد دارند. ادیان غیر توحیدی نیز به خدایی باور دارند و همه به رستگاری توجه دارند اما به شیوه‌های مختلفی جلوه می‌دهند.
دین فطری بوده و به راه نجات انسان اندیشیده و راه کاملی برای رستگاری بشریت دارد. بهتر است با دعا و تواضع به جای استفاده از ماشین‌ها جلوی جنگ‌ها را بگیریم. زمانی که حوادث ناخوشایندی رخ می‌دهد، اهمیت ادیان و تلاش برای پیروی از دستورات دینی بر جلب توجه جهانیان می‌افزاید.
بجز کشورهای پیشرفته و صنعتی، در این زمان، خدا پرستی فراموش شده و بیشتر تظاهر و کسب منافع دنیوی به نام دین رواج یافته است. پیروی از دین یا همان مومن بودن و بی رحمی هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند.
انتهای پیام/
