سیدعمران طباطبایی – کشورها برای اعطای تابعیت از سیستم خاک یا خون و یا ترکیبی از هر دو استفاده می‌کنند. منظور از سیستم خون، اعطای تابعیت به صورت وراثتی است و منظور از سیستم خاک، اعطای تابعیت به واسطه محل تولد است. در کشورهای مهاجر پذیر نیز معمولاً اشخاصی که اقامت دائم یک کشور را کسب می‌کنند، پس از سکونت در آن کشور در بازه‌ زمانی مقرر، می‌توانند شهروندی آن کشور را نیز دریافت کنند. البته اخذ شهروندی کشورهای خارجی پس از اقامت دائم غالباً به قبول شدن در آزمون شهروندی آن کشور و تسلط بر زبان کشور مقصد و تعهد به رعایت قوانین و سوگند به آن نیاز دارد.

به اشخاصی که به کشور دیگری مهاجرت کرده و با حفظ تابعیت قبلی تابعیت آن کشور را اخذ می‌کنند دو تابعیته گفته می‌شود. اقامت دائم به وضعیتی گفته می‌شود که فرد مهاجر، توسط دولت هنوز به شهروندی شناخته نشده اما حق این را دارد که در خاک آن کشور به طور دائم زندگی و از تمام حقوق شهروندی به غیر از حقوق سیاسی برخوردار شود.

در صورتی که فرد دارنده اقامت دائم، مدت زمان قانونی سکونت در آن کشور را رعایت کرده باشد و مرتکب جرم علیه امنیت ملی آن کشور نشده باشد، کارت اقامت دائم او در هر دوره تمدید خواهد شد و همچنین در صورت رعایت شرط سکونت و دیگر پیش‌ نیازهای قانونی لازم، می‌تواند اعطای تابعیت یا شهروندی را درخواست نماید. ازدواج با اتباع کشورها نیز منجر به اقامت دائم آن کشور برای تبعه خارجی می‌شود.

اخذ اقامت دائم اغلب کشورها غالباً غیر مستقیم بوده و پس از اخذ اقامت موقت و سکونت و کار در بازه زمانی مقرر در آن کشور امکان پذیر است. لازم به ذکر است که برخی از کشورها نیز تحت هیچ عنوان اقامت دائم خود را به متقاضیان اعطاء نمی‌کنند و صرفاً اقامت موقت را در هر دوره تمدید می‌کنند.

منظور از اقامت موقت، وضعیتی است که فرد برای انجام کاری مشخص مانند گردش، تحصیل، کار، زیارت، درمان، تجارت، امور دیپلماتیک، شرکت در مسابقات و غیره وارد کشور خارجی شده و بعد از انجام آن کار باید از آنجا خارج شود. برای اخذ اقامت موقت و ورود به کشور خارجی به مجوزی برای ورود نیاز است که به آن روادید یا ویزا گفته می‌شود بنابراین، اقامت موقت به ویزای تحصیلی، ویزای توریستی، ویزای کاری و غیره تقسیم می‌شود.

دارنده‌ی ویزا در آن کشور، خارجی محسوب شده و صرفاً از حقوقی که برای آن نوع ویزا پیش‌ بینی شده می‌تواند بهره ‌مند شود. اگر فردی دارنده ویزای توریستی باشد لذا حق کار و تحصیل در آن کشور را ندارد. برای اخذ ویزای توریستی علاوه بر پاسپورت معتبر و سایر مدارک هویتی به مدارک شغلی و مالی و غیره نیاز است. کشورهای معتبر مانند کشورهای حوزه شنگن، سخت‌ گیری بیشتری برای صدور ویزا اعمال می‌کنند.

داشتن سابقه سفر خوب و یا دعوت ‌نامه معتبر از آن کشور، می‌تواند احتمال اخذ ویزا را افزایش دهد. برای اخذ ویزای تحصیلی، متقاضی باید از یک موسسه‌ آموزشی مانند مدرسه یا دانشگاه، نامه پذیرش داشته باشد و علاوه بر آن ارائه مدارک هویتی، تحصیلی، شغلی و مالی نیز ضروری است. برای اخذ ویزای کاری نیز متقاضی باید یک پیشنهاد شغلی یا حداقل مکاتبات اولیه با کارفرماها در کشور خارجی را داشته باشد و علاوه بر آن نیز مدارک هویتی، تحصیلی، شغلی و مالی نیز ضروری است. در اغلب کشورهای مهاجر پذیر امکان اخذ اقامت دائم بعد از اقامت موقت مخصوصاً اقامت کاری وجود دارد.

معمولاً اقامت موقت برای متقاضی صادر شده و رویه کشورها برای اعطای ویزای موقت برای اعضای خانواده متفاوت است. مهاجرت قانونی به شرایط افراد بستگی داره چون شرایط هر فردی با یکی دیگه متفاوت بوده و همچنین روش‌های مهاجرتی نیز همواره در حال تغییرند. معمولاً مهاجرت تحصیلی برای افراد دارای سن پائین، مهاجرت کاری برای افراد فارغ التحصیل و نیروهای متخصص و دارای سابقه کار، مدیران و کارآفرینان و مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری و سرمایه محور برای افراد دارای تمکن مالی توصیه می‌شود لذا واضح می باشد که نمی‌توان این فرمول را برای همه در نظر گرفت. متقاضیان مهاجرت باید با مراجعه به پایگاه‌های اطلاعاتی که زیر نظر دولتهای کشورهای مقصد است از آخرین قوانین و دستورالعمل‌های مهاجرتی ضمن مطلع شدن، آنها را مطالعه کرده و برنامه‌هایی که با شرایطشان متناسب است را پیدا کرده و سپس مدارک و پیش نیازهای آن را تامین و اقدام کنند.

حتی در این خصوص می‌توانند از مشاوره افراد دارای مجوز و متخصص و با تجربه نیز استفاده کنند تا در زمان و هزینه صرفه ‌جویی شود. لازم به ذکر است که برای انتخاب بهترین روش مهاجرتی می‌بایست به سیاست‌های مهاجر پذیری کشورها در هر سال و قوانینی که برای جذب مهاجر تصویب می‌کنند، توجه کرد.

کشورهای معتبر همواره در حال بروز کردن قوانین و برنامه‌های مهاجرتی خود هستند. مهاجرت مانند تمام اقدامات و رفتارهای انسانی مزایا و معایب خاص خود را دارد. از معایب آن می‌توان به دوری از میهن، خانواده و دوستان و از مزایای آن می‌توان به تجربه‌ زندگی در یک کشور خارجی، شناخت فرهنگ‌های متفاوت، پیدا کردن موقعیت‌های شغلی با درآمد بیشتر، تحصیل، بهره‌ مندی از رفاه عمومی بیشتر، دسترسی بیشتر به امکانات روز دنیا، دسترسی به مبادلات بانکی و غیره اشاره کرد.

یکی از مسائل اساسی برای مهاجرت ارائه مدارک و مستندات است. مدارک هویتی از اساسی‌ترین مدارک برای مهاجرت است زیرا مشخص‌ کننده هویت، تابعیت، اقامت و احوال شخص متقاضی است. پس از آن نوبت به مدارک تحصیلی می‌رسد. مدارک تحصیلی نشان ‌دهنده سابقه تحصیل و سطح دانش متقاضی بوده و در مهاجرت تحصیلی یا کاری بسیار حائز اهمیت است.

در بعضی از کشورها لازم است تا مدارک تحصیلی توسط مراجع رسمی در کشور خارجی ارزیابی و به رسمیت شناخته شود. دسته مهم دیگر، مدارک شغلی است. مدارک شغلی برای اشخاص مختلف متفاوت است. کارگران و کارمندان بخش خصوصی، کارمندان بخش دولتی، مدیران شرکت‌ها و اشخاص حقوقی، مالکان واحدهای صنفی، خویش‌ فرمایان هر یک مدارک و اسناد شغلی متفاوتی دارند و گواهی بیمه شغلی از مدارک مشترک، مهم و اثبات ‌کننده سابقه شغلی متقاضی است.

در نهایت مدارک مالی دسته مهم دیگری از مدارک است که نشان ‌دهنده میزان تمکن مالی متقاضی و ممنوع ‌المعامله نبودن ایشان است. در مواردی که متقاضی مستلزم پرداخت هزینه باشد، تمکن مالی بسیار حائز اهمیت است. منبع معتبر مدارک مورد نیاز برای مهاجرت در هر روش توسط مراجع رسمی تایید می شود و این موارد، برای مهاجرت ضروری هستند اما بسته به نوع روش مهاجرتی و کشور مقصد، چک لیست مدارک متفاوت خواهد بود. بر اساس کمبود جمعیت و کمبود نیروی متخصص کشورها، قوانین مربوط به جذب مهاجر را وضع کرده و دائماً آن را بروز رسانی می‌کنند. البته روند مهاجر پذیری کشورهای کم جمعیت نیز به سمت جذب نیروهای متخصص و با مهارت رفته است.

انتهای پیام/