امروز موافقان و مخالفان وزارت محسن پاک‌نژاد پشت تریبون مجلس قرار می‌گیرند و ماراتن مذاکره نتیجه خود را نشان خواهد داد. اما پاک نژاد امروز باید منتظر چه باشد؟

محسن پاک نژاد از بدو اعلام اسمش به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت نفت با طوفانی از واکنش‌ها روبرو شد. واکنش‌هایی که سبب شد برخی رسانه‌ها او را پرحاشیه‌ترین گزینه کابینه احتمالی بدانند. از همان ابتدا مشخص بود که کار راحتی در پیش ندارد. اما حالا ظاهرا موفق شده تا حدود زیادی شرایط را تغییر دهد.  اما مخالفان و منتقدان روی چه مسائلی دست خواهند گذاشت؟

کارنامه و تخصص

منتقدان پاک‌نژاد معتقدند او فاقد تخصص و کارنامه لازم برای وزارت نفت است. آنها در رسانه‌های مختلف با اشاره به سوابق کاری وزیر پیشنهادی نفت، او را شخصی می‌دانند که با حضور در بخش‌های ستادی و نظارتی عملا نتوانسته است منشا اثر مفیدی در نفت باشد.

موافقانش اما می‌گویند این سمت‌های ستادی و نظارتی اتفاقا نقطه قوت اوست، زیرا وزیر نفت باید دارای ویژگی‌های مدیریتی و ستادی باشد تا بتواند با «مدیریت» کارآمد شرایط را بهبود دهد. آنها وزیر نفت را یک مدیر موفق می‌دانند نه کسی که لزوما در زمینه عملیاتی دارای سابقه و کارنامه باشد. گرچه آنها به نظارت بر مدیریت و اجرای پروژه‌های بزرگ نفتی، از جمله پروژه‌های توسعه میادین نفت و گاز ایران به عنوان بخشی از سابقه عملیاتی لازم و کافی هم اشاره می‌کنند.

مسئله کارکنان نفت

شرایط کارکنان نفت که این روزها در تلاش هستند تا صدای خود را به وزیر آینده (فارغ از اینکه چه کسی باشد) برسانند دیگر موضوعی است که احتمالا منتقدان به آن استناد خواهند کرد. منتقدان، شرایط کارکنان نفت را در دوران زنگنه شرایط نامناسب ارزیابی می‌کنند و حضور پاک نژاد را در تیم مدیریتی زنگنه، نشانی از بازگشت یا تداوم این وضعیت در نظر می‌گیرند.

موافقان اما در این مدت با بیانه‌های حمایتی تلاش کردند تا نشان دهند که بدنه نفت آنقدرها هم که منتقدان می‌گویند نسبت به این موضوع بدبین و نگران نیست.

نزدیکی به زنگنه

حتی اگر کسی رسما به این موضوع اشاره نکند ( که بسیار بعید است ) علت اصلی مخالفت با پاک نژاد را باید در نزدیکی او به زنگنه دانست. در روزهای مناظره‌های انتخاباتی وقتی سعید جلیلی، تلاش کرد تا پرونده کرسنت را به ابزاری برای نقد پزشکیان تبدیل کند، بیژن زنگنه بارها و بارها در رسانه‌های اجتماعی با انتشار ویدئوهایی سعید جلیلی را دعوت به مناظره کرد.

پاسخ‌های روشن زنگنه و بیان اینکه اتفاقا جلیلی کسی است که مانع اجرای قرارداد شد، در کنار امتناع جلیلی از مناظره با زنگنه عملا سبب شد تا افکار عمومی جللی را بازنده این موضوع بداند. از همان روز می‌شد حدس زد که یاران جلیلی در مجلس، تلاش خواهند کرد تا شکست جلیلی را برای او جبران کنند.

در واقع همه داستان‌های این چند روز، امروز و فردا، تا حد زیادی تحت تاثیر تقابل زنگنه و جلیلی خواهد بود. نمایندگان نزدیک به جبهه پایداری، فارغ از هر استدلالی هر چیزی را که به زنگنه مربوط باشد، رد خواهند کرد. پاک نژاد امروز و فردا ( فارغ از درستی یا نادرستی ادعای نزدیکی به زنگنه) باید در جایگاه یکی از اعضای تیم زنگنه به مجلس برود. دستکم این چیزی است که نمایندگان افراطی جبهه پایداری ادعا خواهند کرد.

با این حال پاک نژاد در روزهای گذشته بیکار ننشست. بررسی محتوای رسانه‌ها نشان می‌دهد که واکنش‌های تند اولیه تا حد زیادی فروکش کرده است. علاوه بر این گرچه کمیسیون انرژی نظر منفی نسبت به او داشت و کار به جلسه دوم کشید، اما حرف‌های دیروز رئیس کمیسیون انرژی که جو مجلس نسبت به پاک نژاد را مثبت توصیف کرده بود، نشان می‌دهد که شرایط تا حد قابل توجهی تغییر کرده است.

هنوز نمی‌توان قاطعانه درباره آینده پاک نژاد سخن گفت. اما یک چیز روشن است: او اگر بتواند رای اعتماد بگیرد، عملا نشان داده که از پس تندروی برمی‌آید و مذاکره و مدیریت را خوب بلد است و این خبر خوشی برای مسعود پزشکیان است که منتقدانش علی‌رغم رهنمودهای رهبر انقلاب، شمشیر از رو بسته‌اند.

اما اگر پایش به وزارتخانه نرسد، باز هم با این تلاش‌های گسترده عملا منتقدان را خسته کرده و سبب شده تا آنها همه کارت‌های خود را بازی کنند و راه برای گزینه بعدی هموارتر خواهد بود. به این ترتیب به نظر می‌رسد پاک نژاد فارغ از هر نتیجه‌ای که فردا در مجلس حاصل شود، نقشی کلیدی را برای وزارت نفت دولت مسعود پزشکیان ایفا کرده است.

انتهای پیام/