به گزارش صافی در آستانه فاجعه ی انسانی، شهرک‌نشینان صهیونیست مانع از رسیدن کامیون‌های آرد به غزه شدند. این اقدام، بحران گرسنگی را در این منطقه تشدید می‌کند؛ بحرانی که با سکوت سازمان‌های مدعی حقوق بشر، ابعاد هولناک‌تری به خود می‌گیرد.
وقتی کامیون‌های حامل ساده‌ترین قوت لایموت، یعنی آرد، با اراده‌ای خصمانه متوقف می‌شوند، این فقط ممانعت از ورود یک کالا نیست؛ این سرقت ابتدایی‌ترین حق بقا از مردمی است که پیش از این نیز تحت شدیدترین فشارها و محدودیت‌ها زندگی کرده‌اند. این اقدام، نه تنها گرسنگی را تشدید می‌کند، بلکه پیام دردناکی از بی‌اعتنایی به جان و کرامت انسانی را مخابره می‌کند.
و در این میان، جامعه جهانی و به ویژه سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، با سکوت معنادار خود، نه تنها در این فاجعه شریک می‌شوند، بلکه به عاملان آن جسارت بیشتری می‌بخشند. آیا وظیفه این سازمان‌ها تنها نظاره‌گری بر رنج مردمان بی‌دفاع است؟ آیا گزارش‌دهی و محکوم کردن کافی است، وقتی پای جان صدها هزار انسان در میان است؟
این سکوت، فریاد گرسنگان را خاموش نمی‌کند، بلکه آن را بلندتر می‌سازد. این بی‌عملی، وجدان جهانی را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که ادعای دفاع از حقوق بشر، در جایی که منافع سیاسی در میان باشد، تا چه حد می‌تواند رنگ ببازد. این یک محکومیت نیست؛ این یک حقیقت تلخ و عریان است که جامعه حقوق بشری باید پاسخگوی آن باشد.
انتهای پیام/
