مجتبی مظلومی (مدیرمسئول) – بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای دولت چهاردهم را باید یک نقشه راه دانست؛ نه صرفاً مجموعه‌ای از توصیه‌های اخلاقی یا مدیریتی. آنچه ایشان با صراحت بیان کردند، به قلب اصلی مشکلات کشور بازمی‌گردد: ذهنیت مسئولان و شیوه روایت آنان از وضعیت کشور.
رهبری تأکید کردند که مسئولان باید راوی قدرت باشند نه ضعف. این جمله کوتاه اما عمیق، در واقع نقدی است بر بخشی از گفتمان رایج در میان مدیران و حتی رسانه‌ها؛ گفتمانی که در آن بیشتر از آنکه از ظرفیت‌ها سخن گفته شود، از کاستی‌ها و ناتوانی‌ها صحبت می‌شود. نتیجه روشن است: جامعه بیش از آنکه امید بگیرد، ناامیدی و بی‌اعتمادی را تجربه می‌کند.
امروز کشور ما همزمان صاحب ظرفیت‌های عظیم انسانی، علمی و طبیعی است و درگیر مشکلات ساختاری، فسادهای مزمن و ناکارآمدی مدیریتی. هنر حکمرانی در این است که کاستی‌ها را بپذیرد اما بر ظرفیت‌ها تکیه کند و با زبان امید، جامعه را به میدان آورد. این همان چیزی است که رهبر انقلاب آن را روایت قدرت نامیدند.
اقتصاد؛ میدان اصلی آزمون دولت
رهبر انقلاب در بخش اقتصادی بیانات خود، با صراحت گفتند که تولید کلید پیشرفت اقتصاد کشور است. این گزاره ساده، پاسخی به همه مجادلات بی‌پایان درباره نرخ ارز، تورم یا سیاست‌های تجاری است. تا زمانی که تولید ملی جان نگیرد، هیچ نسخه دیگری درمانگر نخواهد بود.
تأکید بر احیای واحدهای تولیدی تعطیل‌شده، تأمین به‌موقع کالاهای اساسی و مقابله با انحصار در واردات، سه محور کلیدی بیانات ایشان بود. این‌ها همان نقاطی است که هر روز مردم در زندگی خود لمس می‌کنند: کارگری که بیکار می‌شود، خانواده‌ای که نگران گرانی نان و برنج است، یا بازاری که زیر فشار دلالان انحصارطلب کمر خم کرده.
رهبر انقلاب با هشدار نسبت به خطر کمبود ذخایر کالاهای اساسی، در واقع به دولت تلنگر زدند که امنیت غذایی مردم جایی برای غفلت ندارد. این سخن شاید جدی‌ترین هشدار برای تیم اقتصادی دولت پزشکیان باشد که تا امروز بیشتر درگیر مباحث کلان بودجه‌ای و مذاکرات بیرونی بوده است.
نفت و انرژی؛ ضرورت گذار از روش‌های قدیمی
یکی دیگر از نکات مهم، نقد روش‌های قدیمی استخراج نفت بود. این‌که رهبر انقلاب راه‌حل را در «دانشجویان و جوانان تحصیل‌کرده» جست‌وجو کردند، معنایش روشن است: تحول نفتی کشور نه با قراردادهای میلیاردی خارجی بلکه با اعتماد به سرمایه انسانی داخلی ممکن خواهد شد.
همچنین تأکید بر ذخیره‌سازی گاز برای زمستان، یادآور تجربه تلخ خاموشی‌ها و قطعی‌های اخیر است؛ تجربه‌ای که نشان داد حتی در کشوری با دومین ذخایر گاز جهان، مدیریت نادرست می‌تواند مردم را در سرمای زمستان بی‌پناه بگذارد.
سیاست خارجی؛ از امید به چین تا هشدار درباره صهیونیسم
رهبر انقلاب سفر اخیر رئیس‌جمهور به چین را مثبت دانستند و آن را «زمینه بالقوه‌ای برای تحولات بزرگ» توصیف کردند. این جمله حامل یک پیام روشن است: فرصت‌های بین‌المللی زمانی بالفعل می‌شوند که پیگیری و عزم داخلی وجود داشته باشد. صرف امضای تفاهم‌نامه‌ها کفایت نمی‌کند؛ باید دستگاه دیپلماسی و اقتصادی کشور در امتداد آن عمل کنند.
اما شاید کوبنده‌ترین بخش بیانات، محکومیت صریح جنایات رژیم صهیونیستی و دعوت کشورهای اسلامی به قطع کامل روابط با این رژیم بود. در شرایطی که برخی دولت‌های عربی همچنان بر طبل عادی‌سازی می‌کوبند، این موضع‌گیری نشان می‌دهد که تهران قصد دارد خط قرمز دیپلماسی خود را بر مبنای انزوای رژیم صهیونیستی ترسیم کند.
سخن آخر؛ پیگیری تا سرانگشت‌ها
رهبر انقلاب بارها بر ضرورت «پیگیری تا سرانگشت‌ها» تأکید کردند؛ این تعبیر دقیقاً نقطه ضعف سیستم اداری ایران را نشانه گرفته است. تصمیمات در سطح عالی گرفته می‌شوند، اما در لایه‌های میانی و پایینی دستگاه‌ها فرسوده یا بایگانی می‌شوند. این همان جایی است که مردم با دیوار بی‌عملی و بی‌پاسخی مواجه می‌شوند.
اگر دولت چهاردهم واقعاً می‌خواهد متفاوت باشد، باید نظامی از پیگیری، نظارت و پاسخگویی را از بالا تا پایین برقرار کند. وگرنه حتی بهترین شعارها و سفرهای استانی هم سرنوشتی بهتر از دولت‌های گذشته نخواهند داشت.
انتهای پیام/
