به گزارش صافی، ایران در دیدار نهایی کافا بیشتر دقایق مسابقه را زیر فشار ازبکستان سپری کرد. اخراج زودهنگام آریا یوسفی بهانه‌ای شد تا تیم‌ملی عقب‌نشینی مطلق داشته باشد و در پایان، تک‌گل خوژیاکبار علیجونوف در دقیقه ۱۲۰ ایران را از قهرمانی محروم کرد.
کارشناسان معتقدند این باخت بیش از آنکه نتیجه شرایط بازی باشد، محصول تفکرات محافظه‌کارانه و تاریخ‌مصرف‌گذشته امیر قلعه‌نوعی است. او نه جرأت تغییر نسل دارد و نه توانایی ساختن تیمی مدرن. در شرایطی که ازبکستان با تکیه بر بازیکنان جوان و پرانرژی حاکم میدان بود، ایران تنها به بازی بسته و پاس‌های فرسایشی بسنده کرد.
منتقدان هشدار می‌دهند که تداوم اتکا به بازیکنان بالای ۳۰ سالی چون مهدی طارمی، محمدحسین کنعانی‌زادگان و دیگران، فوتبال ملی ایران را به سمت فرسودگی کامل می‌برد. این نسل باید جای خود را به بازیکنان جوان بدهد، اما قلعه‌نوعی همچنان با اصرار بر ترکیب کهنه، مانع نوسازی تیم شده است.
ایران روزگاری یکی از قدرت‌های بلامنازع آسیا بود؛ تیمی که نه‌تنها در غرب قاره، بلکه در کل آسیا حرف اول را می‌زد. اما امروز با تصمیم‌های غلط و تفکرات قدیمی، خطر تبدیل‌شدن به تیمی درجه‌دو حتی در سطح آسیای مرکزی و خاورمیانه جدی است.
حالا پرسش بزرگ پیش‌روی فدراسیون فوتبال و هواداران این است: آیا باید بیش از این شاهد عقب‌نشینی فوتبال ملی باشیم یا زمان آن رسیده که تصمیمی شجاعانه برای پایان‌دادن به دوران تفکر محافظه‌کارانه قلعه‌نوعی گرفته شود؟
انتهای پیام/
