به گزارش صافی، برج میلاد با نمایش 4 فیلم سینمایی صبح اعدام (بهروز افخمی)، شه‌سوار (حسین نمازی)، قلب رقه (خیرالله تقیانی پور) و صبحانه با زرافه‌ها (سروش صحت) همراه بود. بعد از نمایش هر فیلم عوامل و بازیگران آن در نشست خبری به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ دادند.

صبح اعدام

کارگردان: بهروز افخمی

بازیگران: ارسطو خوش رزم، مسعود شریف، داود فتحعلی‌بیگی، پوریا منجزی، مهرداد نیکنام، محسن آوری، کاوه دارابی و فریبا آذرشب

قصه آخرین فیلم بهروز افخمی درباره لحظات پایانی زندگی طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی قبل از اعدام است. افخمی درباره این فیلم گفته است: فیلمنامه «صبح اعدام» را بر اساس گزارش مطبوعاتی کیهان نوشته‌ام. دیالوگ‌های طیب حاج رضایی و حاج اسماعیل رضایی را که در روزنامه نوشته شده بود به صورت مستقیم در فیلمنامه آورده‌ام.

اینکه 2 نفر را دارند برای اعدام می‌برند و این دو نفر اصلا نه اینکه هیچ ترسی ندارند بلکه تمام این ساعات پایانی را با شوخی و طنز برگزار می‌کنند نقطه قابل توجه و جالب فیلم است اما مشکل اصلی فیلم طولانی بودن آن است، اگر این فیلم در مدت زمانی مانند 15 الی 20 دقیقه بود یک اثر ماندگار می‌شد اما مدت زمانی تقریبا 90 دقیقه واقعا طولانی و حوصله سربر است.

بازیگوشی‌های فرمی فیلم در بعضی مواقع بامزه است اما در برخی مواقع هم انگار برای این است که از هر طریقی شده زمان فیلم را افزایش دهیم تا به یک فیلم بلند برسیم حتی اگر چند بار تکرار یک پلان ساده باشد که 2 الی 3 دقیقه یک ترانه بر روی آن خوانده شود!

فیلم به لحاظ فضای تصویری و فرمی که انتخاب کرده است با توجه به قاب تلویزیونی و سیاه و سفید بودن آن و استفاده از کنتراست‌های نور و … قابل توجه است.

بازی بازیگران فیلم علی الخصوص ارسطو خوش رزم در نقش حاج اسماعیل رضایی چشمگیر است.

شه‌سوار

کارگردان: حسین نمازی

بازیگران: مهرداد صدیقیان، الناز حبیبی، هادی کاظمی، عباس جمشیدی‌فر، گیتی قاسمی، سعید عطایان، ایمان برات‌پور، حافظ نبی زاده، مهرناز افلاکیان، ناهید استواری، با هنرمندی عزت‌الله رمضانی‌فر

به دنبال درگذشت بزرگ خانواده (داشی) در روز برگزاری عروسی که چندبار به هم خورده است، خانواده او قصد پنهان کردن این خبر را دارند اما می‌توانند؟

شه‌سوار مانند شادروان فیلم قبلی حسین نمازی تقریبا یک موقعیت خانوادگی است که می‌خواهد در دل اتفاقات رخ داده موقعیت‌های طنز خلق کند اما مشکل اصلی فیلم این است که هیچ چیز آن قابل باور نیست از همان پلان اول فیلم و تغییر لحن راوی تا آخر فیلم این ساختگی بودن همه چیز خودنمایی می‌کند، از موقعیت داستانی بوجود آمده تا شخصیت‌ها گرفته تا انتخاب بازیگران و حتی گریم آنها.

شخصیت‌های مهرداد صدیقیان، الناز حبیبی، عباس جمشیدی‌فر و حتی هادی کاظمی علی رغم تمام سعی بازیگران قابل باور نیستند. در سینما و تلویزیون ایران انواع و اقسام موقعیت‎‌های اینچنینی داشته‌ایم مانند سریال پایتخت یا نون، خ که دقیقا در بستر اتفاقات جدی طنز خلق می‌شود ولی در وهله اول ما آن شخصیت‌ها را باور می‌کنیم و به همین دلیل بعداً هم در همراهی با آنها یا دیدن عمل و عکس العمل‌های آنها می‌خندیم، مشکل بزرگ سه سوار این است که از عهده این مهم برنیامده است.

سادگی در فیلمنامه با ساده انگاری در آن دو مقوله کاملا متمایز از هم است که در شهسوار این شق دوم از لطمه‌ اساسی به فیلم زده است. حسین نمازی کارگردان خوبی است اما فیلمنامه‌هایی که می‌نویسد از سطح کارگردانی او بسیار پایین‌تر است، می‌توان گفت متاسفانه آن همه زحمت در کارگردانی، خلق فضا، میزانسن و صحنه پردازی برای این فیلمنامه هدر رفته است.

قلب رقه

کارگردان: خیرالله تقیانی پور

بازیگران: شهرام حقیقت دوست، فرهاد قائمیان، محمدرضا شریفی‌نیا، هدایت هاشمی، عبدالرضا نصاری، مصطفی ساسانی و شادی مختاری

داستان فیلم همانطور که از نامش پیداست، بر اتفاقات چند سال اخیر سوریه متمرکز شده و در شهر رقه و در زمان حکومت داعش بر بخشی از کشور سوریه می‌گذرد که یک مامور ایرانی با نفوذ در میان داعش هم همسر سوری گمشده‌اش را پیدا می‌کند و هم با فرماندهان داعش درگیر می‌شود و …

تقیانی‌پور که از چهره‌های شناخته شده تئاتر و به‌ ویژه تئاتر دفاع مقدس است از سال ۱۳۹۹ و با ساخت سریال «نجلا» به چهره‌های شناخته‌شده برای مخاطبان تلویزیون نیز تبدیل شد. سریالی که در ماه رمضان سال ۱۴۰۰ روی آنتن رفت و فصل دوم آن نیز در نوروز و ماه رمضان سال ۱۴۰۱ پخش شد. البته او پیش از این سریال، دو فیلم «تونل» و «اینجا خانه من است» را نیز ساخته بود که هر دو در دایره فیلم‌های دفاع مقدس می‌گنجند.

مشکل فیلمی چون قلب رقه این است که مخاطب از همان شروع فیلم می‌تواند تمام اتفاقات آن را حدس بزند و طبیعی است در چنین موقعیتی فیلمساز باید با استفاده از عناصر دراماتیک و یا تغییر در فرم روایت و … مخاطب را با خود همراه کند اما متاسفانه این اتفاق رخ نمی‌دهد.

بازیگران فیلم اگرچه همگی دو زبانه فارسی و عربی هم حرف می‌زنند اما درباره بازی آنها چندان نکته خاصی ندارد که به عنوان ضعف یا نقطه قوت از آن نام ببریم، معمولی است.

قلب رقه یک فیلم کاملا معلوم و مشخص از این مدل تولیدات سینمای ایران در سالهای اخیر است که در سینما چندان با اقبال مواجه نخواهد شد و احتمالا تلویزیون آن را می‌خرد و شاید حتی قبل از اکران در سینما از تلویزیون پخش شود!

صبحانه با زرافه‌ها

کارگردان: سروش صحت

بازیگران: بهرام رادان، هوتن شکیبا، پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه خواه، هادی حجازی‌فر و مجید یوسفی

در شب عروسی یکی از 4 دوست صمیمی، داماد بر اثر مصرف ماده مخدر اوردوز کرده و حال 3 دوست او به دنبال این هستند که چگونه آبروداری کنند تا هیچ کس از این ماجرا بویی نبرد اما …

فیلم صبحانه با زرافه‌ها فضای فانتزی مانند آخرین ساخته سروش صحت یعنی سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟ را دارد که حال دیگر امضا او شده است. اگرچه شروع فیلم یادآور فیلم بسیار معروف “هنگ اور” هالیوود است، اما فضای کمدی ابزورد آن ایرانی شده و همین باعث ارتباط و خنده مخاطب می‌شود.

برخی از صحنه‌های فیلم خلق موقعیت‌های زیبا و خنده داری است که با کمترین امکانات لازم خلق شده است مانند صحنه ایتالیایی حرف زدن 3 دوست در مقابل 3 خانم و …

بازی تمام بازیگران فیلم کاملا درحد و اندازه است و می‌توان به نقش آفرینی کاملا متفاوت هادی حجازی فر اشاره کرد.

فیلم ادعای بزرگی ندارد و اتفاقا چون نمی‌خواهد با زور خود را به مخاطب تحمیل کند دلنشین است و قطعا از گزینه‌های پرفروش در سال آینده سینمای ایران خواهد بود. سروش صحت مانند وودی آلن شده است و ما هر روز منتظریم تا یک اثر دیگر او بیاید و ببینیم و لذت ببریم.

سروش صحت کارگردان صبحانه با زرافه‌ها: ما سه داستان در ذهنمان داشتیم. یکی از آن‌ها قصه رفاقت چند آقا و دیگری رفاقت چند خانم بود. داستان سوم هم روایت دوستی چند خانم و آقا بود. نمی‌دانم بشود که دومی و سومی را ساخت یا خیر؛ اما امیدوارم شرایط مهیا شود. تم داستان «صبحانه با زرافه‌ها» بخشش و ماجرای رفاقت چند آقا بود که در یک عروسی کلید می‌خورد.

پایان اجتناب‌ناپذیر است و همیشه تلخ. پایان این فیلم تلخ نیست؛ کلا پایان تلخ است.‌کدام پایانی را در زندگی سراغ دارید که شیرین باشد؟ با این وجود پایان «صبحانه با زرافه‌ها» تلخ نیست. این فیلم برآمده از اعتقادات من است.

«صبحانه با زرافه‌ها» در ترویج دوستی است. می‌دانم که همیشه نمی‌توانیم بخشش داشته باشیم؛ اما اگر به آن دقت کنیم می‌بینیم که با بخشش زندگی بهتر می‌شود. شاید چون آدم پر اشتباهی هستم، می‌خواهم که بخشش هم ترویج پیدا کند.

صحت درباره اقتباس از فیلم «خماری» بیان کرد: ما وقتی فیلمنامه را نوشتیم یاد «هنگ اور» نبودیم ولی بعد به خودمان گفتیم باید کاری کنیم فیلم شبیه «هنگ اور» نباشد. فیلم به «هنگ‌ اور» شباهت دارد و اگر بگوییم نه دروغ گفته ایم اما این نبود که از روی آن کپی کرده باشیم ولی در ادامه تلاش کردیم شبیه نباشد. حتماً هر چه خوانده ایم یا دیده ایم یا حتی بو کرده ایم در ذهن ما و طبیعتاً در فیلم اثرش را داشته است.

صفایی هم در ادامه گفت: من شهادت می دهم آقای صحت فیلم «هنگ اور» را ندیده بود و بعداً فیلم را دید. (با خنده)

صحت در پاسخ به سوالی درباره دغدغه فیلم و ترویج برخی موارد خلاف فرهنگ در فیلم گفت: این فیلم برآمده از اعتقادات من است. به نظرم، «صبحانه با زرافه‌ها» در ترویج دوستی است. اگر ما در فیلم درباره مواد مخدر صحبت کرده‌ایم، به معنای ترویج آن نیست؛ بلکه می‌خواستیم نشان دهیم که مشکلات از همان نشات می‌گیرد.

پژمان جمشیدی بازیگر فیلم که تلفنی در این نشست حضور داشت در سخنانی گفت: من برای ادامه تصویربرداری «زیرخاکی» سر کار هستم و نتوانستم در نشست حضور داشته باشم. برای من افتخار بود در این اثر کار کنم و خوشحالم. صحت من را به بازیگری معرفی کرد و کارگردان سریال «پژمان» بود. او و قاسمخانی ها هر بار از من کاری بخواهند حتماً بازی خواهم کرد.

انتهای پیام/