هیچ یک از نامزدها به صراحت ماده ۱۰۳۷ قانون مدنی الزامی به انجام وصلت زناشویی نداشته و می توانند آن را بر هم بزنند، زیرا وعده ازدواج تعهد به آن نمی باشد و امکان بر هم زدن نامزدی منافاتی با مسئولیت ناشی از سواستفاده از این حق ندارد.

قابل استرداد بودن هدایای دوران نامزدی

در صورت بهم خوردن وصلت مورد نظر ، طرفین می توانند هدایایی را که به یکدیگر یا ابوین داده اند، مطالبه نمایند .اگر عین هدایا موجود نباشد، مستحق قیمت هدایایی خواهد بود که عادتا نگاه داشته می شود، مگر اینکه آن هدایا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده باشد. این هدایا به هدایای دوران نامزدی بوده و هدایای پیش از آن تابع قواعد مربوط به هبه اموال است.

با وجود این، هدایای مصرف شدنی (گل یا شیرینی) به طور قطع بخشیده می شود و تلف آن ضمانتی را به بار نمی آورد. هدایای نخست (هدایایی که عادتا نگاه داشته می شود مانند طلاجات، لباس) مقید بخشیده می شوند و همراه با شرط ضمنی انحلال هبه در صورت برهم خوردن وصلت است ( مانند حلقه نامزدی) به نحوی که تلف همراه با تقصیر اینگونه هدایا ضمانآور است، همچنین نامه های مبادله شده در ایام نامزدی بین طرفین، گرچه در صورت بقا قابل استرداد است، لکن از بابت تلف آنها نمی تواند مطالبه خسارت کرد.

خسارات ناشی از برهم زدن نامزدی

طرف زیان دیده به ویژه دختر یا خانواده وی که عمدتا به لحاظ روحی و عاطفی آسیب فروانی از به هم خوردن وصلت می بینند، می تواند ضمن تقدیم دادخواست به مرجع قضایی مربوطه، در مقام مطالبه خسارات وارده (مادی و معنوی) ناشی از برهم خوردن نامزدی به خاطر فریب و یا سایر موارد برآید، و می تواند به استناد ( قاعده غرور و تسبیب) و به موجب مستندات مزبور، شرعا و قانونا در مقام استیفای حق خویش به ترتیب مزبور برآید.

انحلال نامزدی در اثر فوت یکی از نامزدها

گر چه در صورت به هم خوردن وصلت، هدایای اعطایی به طرف مقابل یا ابوین وی بنا به تجویز ماده ۱۰۳۷ قانون مدنی قابل مطالبه است و در صورت عدم وجودعین هدایا، مستحق قیمت هدایایی است که عادتا قابل نگهداری می باشند، است، معهذا طبق ماده ۱۰۳۸قانون فوق رجوع به قیمت در موردی که وصلت مزبور در اثر فوت یکی از نامزدها به هم بخورد، رعایت نمی شود. بدین ترتیب در صورت تلف هدیه مزبور در اثر تقصیر هدیه گیرنده، قیمت آن با فوت یکی از دو نامزد قابل مطالبه نیست خواه متوفی دهنده هدیه باشد یا گیرنده آن.

انتهای مطلب/