به گزارش صافی، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارش اخیر خود به ارائه راهکارهایی برای حل معضل بیکاری در برنامۀ هفتم پرداخته است، یکی از پیشنهادات این مرکز این است که برای پایین آمدن نرخ بیکاری جوانان، حداقل دستمزد به‌طور خاص برای افراد زیر بیست سال و بدون سابقه بیمه به هفتاد درصد حداقل دستمزد مصوب کاهش پیدا کند.

هادی ابوی, دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور در واکنش به پیشنهاد مرکز پژوهش‌های مجلس درباره اینکه برای حل معضل بیکاری حقوق افراد زیر 20 سال به 70 درصد حداقل دستمزد کاهش یابد‍ گفت: این طرح به‌گونه‌ای دیگر (اشتغال دانشجویان در قالب طرح‌های کارورزی و مانند آن) سال‌ها قبل دنبال شد و به نتیجه نرسید، اما در شرایطی که نیروی کار به‌دلیل دستمزد پایین مشغول کار نمی‌شود اجرای چنین طرح‌هایی کارآیی ندارد.

ابوی بیان کرد: متأسفانه به‌دلایلی مانند حقوق کم, نیروی کار تمایلی به کار کردن ندارد. بارها از سوی کارفرما درخواست نیرو داده‌اند اما نیروی کار قبول نمی‌کند.

وی ادامه داد: بسیاری از کارفرمایان تمایل دارند که حقوقی بالاتر از حقوق وزارت کار را پرداخت کنند اما نیروی کار جذب کنند. نیروی کار با تغییرات در بازار کار ترجیح می‌دهد که به‌سمت مشاغل نوین مانند مشاغل مجازی و اینترنتی برود. نیروی کار فعلی ما در زمان حاضر با سطحی از آگاهی که دارند, متأسفانه حاضر به فعالیت در خط تولید کارخانه‌ها نیستند؛ ترجیح می‌دهند با دانش خود در مشاغلی که درآمد بیشتر دارد مشغول کار شوند، به همین دلیل شرایط عرضه و تقاضای نیروی کار نسبت به گذشته تغییر کرده است.

دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور بیان کرد: باید فرهنگ کار اصلاح شود، در زمان حاضر جوانان به فکر این هستند که درآمد بیشتری داشته باشند, به همین دلیل حاضر به اینکه سر ساعت مشخص تحت قوانین و ضوابط مشخص مشغول کار شوند نیستند.

نماینده کارگران در شورای‌عالی کار افزود: در زمان حاضر منظور از کار بهتر این نیست که کارگر استراحت بیشتر داشته باشد و جایگاه کاری‌اش بالاتر باشد، بلکه بیشترین بحث کارگر درآمد است، یعنی درآمد کارگر به‌گونه‌ای باشد که بتواند زندگی‌اش را تأمین کند. اصلاح بعضی موارد از تأمین اجتماعی و قانون کار در بهبود فرآیند کار مهم است.

وی اضافه کرد: در زمان حاضر مشاهده می‌کنیم که کارفرمایان شغل را ایجاد کرده‌اند، اما نیروی کاری برای شغل وجود ندارد، این شغل برگرفته از معیشت است، معیشت کارگران باید واقعی دیده شود، واقعیت جامعه این است که هزینه سبد معاش کارگران از حقوق دریافتی آنها بسیار بیشتر است، ازآنجایی که چنین درآمدی برای یک کارگر در یک شغل دیده نمی‌شود، به‌صورت اجباری کارگر مجبور است مدام به‌دنبال شغلی باشد که درآمد بهتری داشته باشد، بنابراین اجرای چنین طرح‌هایی کارآیی ندارد.

انتهای پیام/