امروز چه با احیای وزارت بازرگانی و چه بدون احیای آن توجه به بهره مندی از مزایای تجارت آزاد گامی است در راه توسعه کشور که نباید به آن بی توجه بود
ایلنا:هر از گاهی موضوع احیای وزارت بازرگانی از سوی برخی کارشناسان اقتصادی مطرح می شود و در پی آن عده ای هم استدلال هایی می آورند که این کار چندان هم ضرورت ندارد. در این رابطه به نظر می رسد باید کف انتظارات یک کشور در حال توسعه از سیاستگذاری های دولت و متولیان حاکمیتی مورد توجه قرار گیرد.
در قرن بیست و یکم تعریف کشور در حال توسعه با کشورهای صنعتی صرف، متفاوت است. یک کشور توسعه یافته حداقل سه هدف محقق شده دارد: اول امکان دسترسی بیشتر به کالای تداوم بخش زندگی و توزیع عادلانه آنها یعنی عدم دغدغه تأمین مواردی مانند غذا، مسکن، بهداشت و امنیت بین اقشار مختلف جامعه، دوم افزایش روزافزون سطح زندگی مانند افزایش درآمد، اشتغال با کیفیت، آموزش بهتر و توجه بیشتر به ارزش های فرهنگی و انسانی به عبارت دیگر پیشرفت مادی در کنار افزایش اعتماد به نفس شخصی و ملی، سوم گسترش دامنه انتخاب اقتصادی و اجتماعی افراد یک کشور از طریق رهایی آنان از وابستگی نه تنها نسبت به سایر افراد و کشورها بلکه از جهل و تعصب به عبارت دیگر افزایش آگاهی اجتماعی تک تک افراد یک جامعه با رهایی از دغدغه های اولیه زندگی با گسترش حق انتخاب چه در مورد مسائل اقتصادی و چه در مورد مسائل اجتماعی.
اگر صنعتی کردن یا صنعتی شدن یک کشور در راستای تحقق اهداف بالا باشد، می توان امیدوار بود که آن کشور در مسیر توسعه قرار گرفته است. مثال بارز نقض چنین شرایطی در ایران، صنایع خودرو سازی، صنایع بالادستی و پائین دستی نفت و صنایع نساجی هستند که علی رغم برخورداری از حمایت های بی شائبه دولت نقش چندانی در توسعه کشور ایفا نمی کنند.
ممکن است برخی نسبت به نظر بنده در مورد صنایع وابسته به نفت نظر مخالف داشته باشند ولی به طور حتم، دخالت های دولت در تولید مشتقات نفتی و قیمت گذاری آنها و اقرات منفی آن از نظر این دوستان مغفول مانده است .
امروز چه با احیای وزارت بازرگانی و چه بدون احیای آن توجه به بهره مندی از مزایای تجارت آزاد گامی است در راه توسعه کشور که نباید به آن بی توجه بود
فرزاد کیاست
کارشناس کسب وکار
انتهای پیام/
