تربیت به جهت اینکه انسان موجودی چند بعدی است ابعاد مختلفی دارد و تربیت جنسی هم یکی از ابعاد مهم است که به بعد جنسی بر می گردد. تربیت جنسی یعنی رشد و بارورکردن ظرفیت ها و استعدادهای هر آنچه که به بعد سکچوالیتی و جنسی انسان مربوط می شود.

در طی این فرآیند فرد به درک درستی از جنسیت، نقش جنسیتی و جنسی خود می رسد و سکچوالیتی وی در مسیر درست و هدفمند هدایت می شود. علاوه بر دستیابی به درک صحیح، نگرش فرد نسبت به این مسائل نیز به طور درستی ساخته شده و نیز فرد به توانمندی لازم برای مدیریت رفتار جنسی و حفاظت از خود در موقعیت‌های مختلف و حتی خطرساز دست خواهد یافت. تربیت جنسی باید از بدو تولد در برنامه مراقبتی کودک قرار داده شود و والدین و یا مربیان مهد باید دوره‌های آموزشی لازم در این زمینه را بگذرانند.

بعضی اوقات برای برخی افراد این اشتباه پیش می آید که وقتی صحبت از آموزش جنسی می شود، فکر می کنند که منظور یاد دادن نحوه برقراری رابطه جنسی به نوجوان است. این برداشت نادرست بوده و ریشه آن در نگاه محدود، تنگ نظرانه و صرفاً به مسائل جنسی است. محوریت آموزش جنسی نیز همانند تربیت جنسی بر ایجاد درک صحیح از سکچوالیتی و بعد جنسی، کسب دانش صحیح و نگرش مثبت نسبت به این مسائل و نیز توانمند کردن نوجوان برای مدیریت رفتار جنسی و حفاظت از خود و نیز بهره مندی از رشد مطلوب جنسی و برخورداری از حس مثبت نسبت به این بعد وجودی استوار است. لازمه آموزش جنسی، برخورداری نوجوان از اطلاعات صحیح علمی و متناسب با سن و مرحله بلوغ وی است که این کار در وهله اول بر عهده والدین و معلمان و مربیان مدارس است. هر چند که سایر نهادهای جامعه نیز می توانند در این زمینه موثر و کارآمد باشند.

* متخصص آموزش و ارتقای سلامت،
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

انتهای پیام/