روزنامه جوان نوشت:تلویزیون را که روشن می‌کنی، هُرم برنامه‌هایی که در آن‌ها جای پای «سود و زیان» دیده می‌شود، صورتت را می‌سوزاند! محتوای هر برنامه‌ای، فقط بهانه‌ای است تا اسپانسر چیزی را تبلیغ و سودی را تضمین کند
و قتی هم که پای سود اسپانسرها در میان باشد، تلویزیون ایران و تلویزیون یک کشور غربی فرقی ندارد، همه یک جهت و یک سمت‌وسو دارند. اسپانسرها می‌خواهند دهان باز کنند و تلویزیون را بخورند.
دیر نیست که روی یقه کت حیاتی، دیرپاترین گوینده با پرستیژ اخبار رسانه ملی هم برند یک اسپانسر نصب شود. این چنین تلویزیونی دیگر دانشگاه نیست، فروشگاه است.
[p]17302
انتهای پیام/
