در محیط عمومی:باید با شوهرتان به توافق برسید که در محیط‌های عمومی، محل کارومهمانی‌ها چگونه همدیگر را صدا بزنید. حساسیت‌های همسر باید در این خصوص جدی گرفته شود. بیشتر آقایان دوست ندارند همسرشان وارد محل کار آن ها شود و در جمع همکاران بگوید: سلام جوجوی من! از او بپرسید دوست دارد در موقعیت‌های عمومی با چه نام یا عنوانی مورد خطاب شما قرار بگیرد و همان را عمل کنید.
در محیط خانواده:در محیط خانواده که فضا صمیمی‌تر است می‌توانید از الفاظ رمانتیک‌تر استفاده کنید ولی باز هم باید مطمئن شوید همسرتان دقیقا با چه مواردی مشکل ندارد. ممکن است بگوید دوست دارم اسم خودم را صدا بزنی. ممکن است اسم شناسنامه‌اش را دوست نداشته باشد و بخواهد با نام جدید توسط همسرش صدا زده شود. ممکن است القاب و عناوینی مانند عزیزم، عشقم، عمرم، آقای من و … مطرح شود. بر اساس سلیقه و احساسات او، می‌توانید هر از گاهی کلماتی به کار ببرید که حس عاشقانه به او دست دهد: دلربای من، آرامش، سرور من، نفس و … . گاهی می‌توانید بر اساس ویژگی‌های خاص او، اسم‌های دوست داشتنی درباره‌اش به کار ببرید: هنرمند من، چشم عسلی، ورزشکار من، دانشمند دوست‌داشتنی و … .
نکته: در منزل و جلوی فرزندان‌تان همدیگر را با القاب و عناوین عاشقانه صدا کنید تا هم حس اطمینان به فرزندان‌تان منتقل شود و هم آن‌ها نیز نحوه رفتار با همسر را بیاموزند اما در این باره خیلی هم افراط نکنید.
صدا زدن باید با احترام صورت بگیرد:احترام اصل اساسی زندگی مشترک است و همه چیز حتی صدا زدن همسر باید با احترام صورت بگیرد. حفظ احترام مهم‌ترین عامل آرامش در زندگی است. غیر از کلماتی که همسرتان را با آن صدا می‌زنید، لحن و زبان بدن‌تان هم بسیار مهم است که عشق و دوستی و علاقه را به طرف مقابل منتقل کند. نامی که همسرتان را با آن در محیط خانه صدا می زنید، روی تلفن همراه‌تان ذخیره نکنید. شاید همسرتان دوست نداشته باشد وقتی به شما زنگ می‌زند و شما در محیط کارتان هستید، کلماتی مانند «مربای من» روی گوشی تان نقش ببندد و بقیه آن را ببینند.
انتهای خبر/
