مسعود امین ناجی – کودکان خیابانی مقوله یی است که در حال حاضر اکثر کشورها به خصوص کشورهای آسیایی را درگیر کرده است و اینان کودکانی هستند که به دلایل مختلفی چون فقر، طلاق، مهاجرت، شیوه های تربیتی خانواده، اختلالات جسمی و روانی و… در خیابان ها رها شده اند. اصطلاح کودک خیابانی برای نخستین بار در سال 1815 به وسیله.«مای هو» در انگلیس به کار برده شد و بعد از سال 1979 در امریکا مصطلح شد و بعدها در کشورهای دیگر هم رواج یافت

دوران کودکی در رشد و سلامت کودکان وشکل‌گیری شخصیت آنان از اهمیت فراوانی برخوردار است و توجه به نیازها و حقوق اساسی آنان در این سال‌های حساس، نقش مهمی در پرورش کودکانی توانمند و شایسته برای خود وجامعه‌ای که سازندگان آینده آن هستند، ایفا می‌کند. وجود آسیب‌ها و مشکلات اجتماعی در هرجامعه‌ای، کودکان را بیشتر از گروه‌های دیگر در معرض خطر قرار می‌دهد و به رشد و سلامت آنان آسیب می‌رساند.در کشور ما نیز، کودکان به دلایل مختلف(اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و…) با آسیب‌ها و مشکلات متعددی روبه‌رو هستند. کودکان کار و خیابان ازجمله کودکان در معرض آسیب هستند که عمدتاً به دلایل اقتصادی، بیشترین وقت خود را در محیط‌های نا‌امن و پرمخاطره خیابان می‌گذرانند. این کودکان، به‌ویژه دختران، بیشتر در معرض خطرات گوناگون قرار می‌گیرند. براساس پژوهش‌های انجام شده در مورد وضعیت این کودکان در کشور ما، آن‌ها از حقوق اولیه خود مثل آموزش، بهداشت، تغذیه مناسب و…محرومند و در همه زمینه‌های رشد (جسمی، ذهنی، روانی و اجتماعی) با مشکلات فراوانی مواجه هستند و از نارسایی‌های زیادی رنج می‌برند. کودکان کار و خیابان باوجود مشکلات متعددی که آنان را در معرض خطر قرار می‌دهد، از حمایت‌های آموزشی، بهداشتی، روانی و اجتماعی لازم برخودار نیستند و حتی بسیاری از این بچه‌ها که دور از خانواده یا بدون خانواده یا بدسرپرست‌اند، از حمایت‌های خانوادگی نیز محرومند؛ در نتیجه بیشتر دچار مشکلات و آسیب‌ها می‌شوند.

شناخت وضعیت، مشکلات و آسیب‌های این کودکان، گردآوری آمار، اطلاعات و منابع گوناگون درمورد آنان، آشنایی با علل و عوامل ایجاد کننده این آسیب‌ها و افزایش آن‌ها، اولین گام در راه کمک‌رسانی به این کودکان و تلاش برای ایجاد تغییرات لازم در زندگی آنان به‌منظور بهره‌مندی از حقوقشان است. کمبود اطلاعات و پراکندگی آن‌ها در ارتباط با کودکان در معرض آسیب به‌طور عام و کودکان کار و خیابان به‌طور خاص ازجمله موانعی می‌باشد که در راه برنامه‌‌ریزی و ساماندهی فعالیت‌های لازم برای رهایی آن‌ها از شرایط آسیب وجود دارد. شکل‌گیری بانک اطلاعات کودکان کار و خیابان می‌تواند در این زمینه، راه‌گشا باشد

انتهای پیام/